Вороны - Химера

Разорались вороны, разлохматились тучи —

До весны осталось полгода…

Оттепель расквашенным рылом сопливит дороги,

Только крови нет и нет свободы…

Разревелась зима, разбухли мозги —

До смерти осталось пять лет…

Ветра дуют, холодным духом душат всё,

Что осталось в душах,

Только боли нет…

Рассыпался порох, расплавились пули,

От ружья остался лишь ствол,

Дым последней затяжки не оставил надежды

Кто всё выдержал — тот ушёл…

Засохли цветы, износились носки,

От любви остались лишь сны…

Июльский четверг всю зиму терпел,

Да так и не дожил до весны…

Жил, торопясь, помер, спеша,

Хоронили впопыхах,

А душа — здесь рядом,

Здесь рядом,

Здесь рядом,

Здесь рядом…

Kraaien brulden, wolken verstoorden -

Nog zes maanden tot de lente...

De dooi met een bebloede snuit snot de wegen,

Alleen is er geen bloed en geen vrijheid...

Winter brulde, gezwollen hersenen -

Nog vijf jaar voor de dood...

De wind waait, ze verstikken alles met een koude geest,

Wat is er nog in de zielen?

Gewoon geen pijn...

Buskruit verkruimelde, kogels smolten,

Het enige dat over was van het pistool was de loop,

De rook van het laatste trekje liet geen hoop meer

Wie heeft alles overleefd - hij vertrok ...

Bloemen verdroogd, sokken versleten,

Alleen dromen bleven over van liefde...

De donderdag van juli heeft de hele winter geduurd,

Ja, en leefde niet tot de lente ...

Leefde in een haast, stierf in een haast,

haastig begraven

En de ziel is hier dichtbij,

Hier vlakbij,

Hier vlakbij,

Hier vlakbij…