Carrera Contra La Muerte - Los Tigres Del Norte

Quiso ganarle a la muerte

Quiso ganar la carrera

Tres años sin verla y no la alcanzo

En una cruz de madera

Colgo los zapatos blancos

Que el dia de la boda el le prometio

Alzo los ojos al cielo

Y le gritaba te quiero

Soy el extranjero que al fin regreso

Te traigo mucho dinero

Dice la gente del pueblo

Que de tanto quererlo ella se murio

Debajo de su retrato

Tendio su vestido blanco

Y ahogado en el llanto su voz se escucho

«Si cuando pedi tu mano

LLegamos casi desnudos hasta el altar de la iglesia

Y yo arrastrando mi orgullo

Recuerdo que por ser pobres, no pudimos tener fiesta

Tu querias vestido blanco, y yo te lo prometi

Aunque tarde, ahi te lo dejo

Ojala que en la otra vida, el mundo sea, sea mas parejo

Porque yo sin tu cariño, no me morire de viejo»

Otro dia por la mañana

Se levanto el extranjero

Su niño y su perro y se despidio

Con gran dolor vio la tierra

Donde vivio su miseria

Y por culpa de ella su amada murio

Al paso de su caballo

Iban rezando un rosario

Por el novenario de la que adoro

En la ladera del cerro

Se oyo cantar un jilguero

Dicen que del cielo ella les canto

Quiso ganarle a la muerte

Quiso ganar la carrera

Tres años sin verla y no la alcanzo

Hij wilde de dood verslaan

wilde de race winnen

Drie jaar zonder haar te zien en ik kan haar niet bereiken

Op een houten kruis

Ik hang de witte schoenen op

Dat hij haar op de dag van de bruiloft beloofde

Ik hef mijn ogen naar de lucht

En ik schreeuwde ik hou van je

Ik ben de buitenlander die eindelijk is teruggekeerd

Ik breng je veel geld

Zeg de stedelingen

Dat ze door zoveel van hem te houden stierf

onder zijn portret

Ze hield haar witte jurk omhoog

En verdronken in tranen werd zijn stem gehoord

"Ja, toen ik om je hand vroeg"

We kwamen bijna naakt aan bij het altaar van de kerk

En ik sleep mijn trots

Ik herinner me dat we geen feest konden geven omdat we arm waren

Je wilde een witte jurk, en dat heb ik je beloofd

Hoewel laat, laat ik het hierbij

Hopelijk zal de wereld in het hiernamaals meer gelijk zijn

Want zonder jouw liefde zal ik niet van ouderdom sterven»

weer een dag in de ochtend

De buitenlander stond op

Zijn jongen en zijn hond en hij nam afscheid

Met veel pijn zag hij de aarde

waar hij zijn ellende leefde

En door haar stierf zijn geliefde

In het tempo van zijn paard

Ze baden een rozenkrans

Voor de noveen van degene die ik aanbid

Op de helling van de heuvel

Ik hoorde een distelvink zingen

Ze zeggen dat ze vanuit de hemel voor hen zong

Hij wilde de dood verslaan

wilde de race winnen

Drie jaar zonder haar te zien en ik kan haar niet bereiken