И больше никого - Ленинград

Люблю я Питер прямо до опухших,

Опухших рож, что трутся у ларька,

Здесь новый Достоевский или Пушкин,

Идут по жизни маршем сквозь века.

Припев:

Я люблю тебя!

И больше никого.

Вообще я не люблю…

Вообще я не люблю…

И за вопрос: «С района ты какого?»

И за ответ в *бальник кулаком.

И за блаженного Гребенщикова,

Люблю я Питер, так что в горле ком.

Припев:

Я люблю тебя!

И больше никого.

Вообще я не люблю…

Вообще я не люблю…

За то, что мы культурная столица,

И нах*й не нужна нам эта Ницца,

Отец наш Пётр, Матвиенко мать.

Припев:

Я люблю тебя!

И больше никого.

Вообще я не люблю…

Вообще я не люблю…

Ik hou van Peter tot het punt dat hij opgezwollen is,

Gezwollen gezichten die tegen de stal wrijven,

Hier is de nieuwe Dostojevski of Poesjkin,

Ze marcheren door het leven door de eeuwen heen.

Refrein:

Ik houd van jou!

En niemand anders.

Eigenlijk hou ik niet van...

Eigenlijk hou ik niet van...

En voor de vraag: "Uit welke wijk kom je?"

En voor het antwoord *ballnik met een vuist.

En voor de gezegende Grebenshchikov,

Ik hou van Peter, dus ik heb een brok in mijn keel.

Refrein:

Ik houd van jou!

En niemand anders.

Eigenlijk hou ik niet van...

Eigenlijk hou ik niet van...

Omdat we de culturele hoofdstad zijn,

En f*ck we hebben dit niet nodig Nice,

Onze vader Peter, Matvienko moeder.

Refrein:

Ik houd van jou!

En niemand anders.

Eigenlijk hou ik niet van...

Eigenlijk hou ik niet van...