The Father, The Son, and the Homosexual Single Parent - Dave Hause

They called it faith

They called it fair

They called it resolution

I call it shit when we were alone

They simply paid no mind

You’d suffered such a crime

Then there you were

A mother way too soon

They said you’d made your bed

Then they filled your head

With the sound

The bells of a cathedral

You say you’re still ashamed

And I with that I could make it stop

Like salt thrown over shoulder

A coin tossed in a fountain

Not unlike a knock on wood

You said only in as much

As you were sensitive to touch

Did you feel like a human when they spoke?

And so you hid your life

All bottled up inside

Just enough to make

Your angels choke

You took all you heard

And tried to make them your own words

Only deafened by the sound

The bells of a cathedral

Now you hate yourself

And I wish that I could make it fucking stop

Like salt thrown over shoulder

A coin tossed in a fountain

Not unlike a knock on wood

Like salt thrown over shoulder

A coin tossed in a fountain

Not unlike a knock on wood

A knock on wood

All my life

Surrounded, unfounded

A teachings thought as threats

I won’t forget

I won’t forget

Ze noemden het geloof

Ze noemden het eerlijk

Ze noemden het resolutie

Ik noem het shit toen we alleen waren

Ze hebben er gewoon geen zin in

Je hebt zo'n misdaad gehad

Daar was je dan

Een moeder veel te vroeg

Ze zeiden dat je je bed had opgemaakt

Toen vulden ze je hoofd

Met het geluid

De klokken van een kathedraal

Je zegt dat je je nog steeds schaamt

En daarmee kon ik het laten stoppen

Als zout over de schouder gegooid

Een munt in een fontein gegooid

Niet anders dan een klop op hout

Je zei alleen in zoveel 

Omdat je gevoelig was voor aanraking

Voelde je je een mens toen ze spraken?

En dus verborg je je leven

Allemaal binnen gebotteld

Net genoeg om te maken

Je engelen stikken

Je nam alles wat je hoorde

En probeerde ze je eigen woorden te maken

Alleen verdoofd door het geluid

De klokken van een kathedraal

Nu haat je jezelf

En ik wou dat ik het verdomme kon laten stoppen

Als zout over de schouder gegooid

Een munt in een fontein gegooid

Niet anders dan een klop op hout

Als zout over de schouder gegooid

Een munt in een fontein gegooid

Niet anders dan een klop op hout

Een klop op hout

Heel mijn leven

Omringd, ongegrond

Een leringen die als een bedreiging wordt beschouwd

Ik zal het niet vergeten

Ik zal het niet vergeten