Единицы - Красное Дерево, Zoti

Всегда ценил в людях искренность, ввысь взлетая искрами.

А злая ложь, цена ей грош, жалит больно как в сердце нож.

Развернуться и уйти, но не найти назад пути.

Живем как в омуте в этом городе, в этой копоти.

Каждый как бы за себя, хотя вроде одна семья,

На двоих одна земля, но по-другому здесь нельзя.

Я дотла выгораю серым пеплом, медленно тая.

С болью в сердце, отпускаю в небо.

Знаю, ты где-то ждешь, а значит, мы будем с тобой.

С болью в сердце, закрывая глаза, ты мне лжешь.

Знаю, что не позовешь за собою.

Страх перед будущим, как воздушный шар в небо выпущен.

И меня ты тоже лучше не ищи.

Я по свету разлетаюсь языками яркого пламени,

Пламя и угли, что почти потухли.

Грусть медленно давит на плечи, сердце плавит свечи.

И вроде все сказал, и добавить больше нечего.

Боль смыкает границы, и как и прежде ты и я единицы.

С болью в сердце, отпускаю в небо.

Знаю, ты где-то ждешь, а значит, мы будем с тобой.

С болью в сердце, закрывая глаза, ты мне лжешь.

Знаю, что не позовешь за собою меня.

Ik waardeerde altijd oprechtheid in mensen, opvliegend met vonken.

En een boze leugen, een cent waard, prikt pijnlijk als een mes in het hart.

Draai je om en vertrek, maar vind geen weg terug.

We leven als in een draaikolk in deze stad, in dit roet.

Iedereen als het ware voor zichzelf, al lijkt het één familie,

Er is één land voor twee, maar het kan hier niet anders.

Ik verbrand met grijze as, langzaam smeltend.

Met pijn in mijn hart liet ik de lucht los.

Ik weet dat je ergens wacht, wat betekent dat we bij je zullen zijn.

Met pijn in je hart, je ogen sluitend, lieg je tegen me.

Ik weet dat je niet voor jezelf belt.

Angst voor de toekomst is als een ballon die de lucht ingaat.

En je kunt mij ook beter niet zoeken.

Ik vlieg rond de wereld met tongen van heldere vlammen,

Vlammen en sintels bijna gedoofd.

Verdriet drukt langzaam op de schouders, het hart doet de kaarsen smelten.

En hij lijkt alles gezegd te hebben, en er valt niets meer aan toe te voegen.

Pijn sluit de grenzen, en net als voorheen zijn jij en ik eenheden.

Met pijn in mijn hart liet ik de lucht los.

Ik weet dat je ergens wacht, wat betekent dat we bij je zullen zijn.

Met pijn in je hart, je ogen sluitend, lieg je tegen me.

Ik weet dat je me niet achter je aan belt.