The Crutch - Gil Scott-Heron, Makaya McCraven

His eyes half-closed reveal his world of nod.

A world of lonely men and no love.

No god.

His life of seeming nonchalance can’t hide.

The pain and fear that in his mind reside.

From dawn till dawn his body houses hurt.

And none of us can truly aid his search.

We sit outside and sing clichés, the fool

It’s always easy to forecast others doom.

The savage beast that once so soothed his brain,

Has reared it’s ugly head and staked its claim and

Call Yama.

His is his once more soul.

He will have to add to sorrow’s total.

This men, still men will be like you and me.

But the world reached out, they chose to flee.

The crutch.

The crutch.

Zijn ogen half gesloten onthullen zijn wereld van knikken.

Een wereld van eenzame mannen en geen liefde.

Geen God.

Zijn leven van schijnbare nonchalance kan niet verbergen.

De pijn en angst die in zijn geest wonen.

Van zonsopgang tot zonsopgang doen zijn lichaamshuizen pijn.

En niemand van ons kan zijn zoektocht echt helpen.

We zitten buiten en zingen clichés, de dwaas

Het is altijd gemakkelijk om de ondergang van anderen te voorspellen.

Het wilde beest dat ooit zijn hersenen zo kalmeerde,

Heeft zijn lelijke kop opgestoken en zijn claim gestaakt en

Bel Yama.

Hij is opnieuw zijn ziel.

Hij zal moeten optellen bij het totaal van het verdriet.

Deze mannen, nog steeds mannen, zullen zijn zoals jij en ik.

Maar de wereld reikte uit, ze kozen ervoor om te vluchten.

De kruk.

De kruk.