This Is the Pain Called Sorrow, to the Memory of Me - Ophthalamia

The grey cloudness heaven weeps in its painfull anguish

The mistfilled morning outside is paralysing my mind

My eyes are like to fading ravens on a snowfilled sky

My features are as dying and fading as the rivers of love

This is the pain called sorrow

My scream echoes in the night

This is the no-tomorrow

My useless everlasting fight

(whisper) reality bleeds

Snowdressed whispers gently fall down on silent ground if visions in

Beauty

…ahh under the stars the ancient trees watch my cry

The horizon is filled with black bird singing moaning songs

As my last breath caresses my lips… watch me leave

Who lays a thought on me now as I lie here forgotten?

My eyes memories have been wiped away

The speech of my mouth can’t be awaken no more

My hair which once played with the wind have stopped it’s game

Don’t wake me up !

De grijze wolkenhemel huilt in zijn pijnlijke angst

De mistige ochtend buiten verlamt mijn geest

Mijn ogen zijn als vervagende raven aan een besneeuwde lucht

Mijn kenmerken zijn net zo uitstervend en vervagend als de rivieren van liefde

Dit is de pijn die verdriet wordt genoemd

Mijn schreeuw weergalmt in de nacht

Dit is de nee-morgen

Mijn nutteloze eeuwige strijd

(fluister) de realiteit bloedt

Gesneeuwd gefluister valt zachtjes neer op stille grond als visioenen binnenkomen

Schoonheid

...ahh onder de sterren kijken de oude bomen naar mijn huilen

De horizon is gevuld met zwarte vogels die kreunende liedjes zingen

Terwijl mijn laatste adem mijn lippen streelt... kijk hoe ik wegga

Wie denkt er nu aan mij nu ik hier vergeten lig?

Herinneringen aan mijn ogen zijn weggevaagd

De spraak van mijn mond kan niet meer wakker worden

Mijn haar dat ooit met de wind speelde, is gestopt met spelen

Maak me niet wakker!