Won't You Open Up Your Senses - 4Hero

Those distant eyes,

They look at you.

They’re focusing

Another view.

What do you think the trouble be,

With eyes that look, but do not see?

The ear that is

Preoccupied

Is difficult

To open wide.

How can you get the picture clear,

If when one speaks, you do not hear?

Won’t you open up your senses

And eliminate pretenses

While the source of all enhances

Every aspect of your life?

The tongue that has

The taste we lack

Was like a whip

Upon the back.

Why can’t we taste this point of view,

No matter what we say and do?

The turned up nose

That thinks we’re great

Will blow our hands

A lot of shame.

The thing that’s small

And so, so crude,

Could really be

Our attitude.

Won’t you open up your senses

And eliminate pretenses

While the source of all enhances

Every aspect of your life?

Of your life.

Those plastic smiles

Upon your face

While going through,

Going through the same old pace…

Oh, where can be the inner glow,

While facial muscles tighten so?

Those hands that touch

But do not feel

The point of life

That makes us real.

Those arms stretched out and open wide,

But do they want someone inside?

Won’t you open up your senses

And eliminate pretenses

While the source of all enhances

Every aspect of your life?

Of your life.

Of your life.

Of your life.

Die verre ogen,

Ze kijken naar je.

Ze zijn aan het focussen

Een ander uitzicht.

Wat denk je dat het probleem is,

Met ogen die kijken, maar niet zien?

Het oor dat is

gepreoccupeerd

Is moeilijk

Om wijd open te gaan.

Hoe krijg je het beeld duidelijk,

Als wanneer iemand spreekt, u niet hoort?

Open je je zintuigen niet?

En voorwendselen elimineren

Terwijl de bron van alles verbetert

Elk aspect van je leven?

De tong die heeft

De smaak die we missen

Was als een zweep

Op de achterkant.

Waarom kunnen we dit standpunt niet proeven,

Wat we ook zeggen en doen?

De opgedraaide neus

Dat vindt ons geweldig

Zal onze handen blazen

Veel schaamte.

Het ding dat klein is

En zo, zo grof,

Zou echt kunnen zijn

Onze houding.

Open je je zintuigen niet?

En voorwendselen elimineren

Terwijl de bron van alles verbetert

Elk aspect van je leven?

Van jouw leven.

Die plastic lachjes

op je gezicht

Tijdens het doorlopen,

Doorgaan in hetzelfde oude tempo...

Oh, waar kan de innerlijke gloed zijn,

Terwijl gezichtsspieren zo aanspannen?

Die handen die aanraken

Maar voel je niet

Het punt van het leven

Dat maakt ons echt.

Die armen uitgestrekt en wijd open,

Maar willen ze iemand binnen?

Open je je zintuigen niet?

En voorwendselen elimineren

Terwijl de bron van alles verbetert

Elk aspect van je leven?

Van jouw leven.

Van jouw leven.

Van jouw leven.