Le vieux piano de la plage - Charles Trenet

Le vieux pinao de la plage ne joue qu’en fa qu’en fatigué

Le vieux piano de la plage possède un la qui n’est pas gai

Un si cassé qui se désole

Un mi fané qui le console

Un do brûlé par le grand soleil du mois de juillet

Mais quand il joue pour moi les airs anciens que je préfère

Un frisson d’autrefois

M’emporte alors dans l’atmosphère

D’un grand bonheur dans une petite chambre

Mon jolie coeur du mois de septembre

Je pense encore encore à toi

Do mi si la

Le vieux piano de la plage ne joue qu’en sol en solitude

Le vieux piano de la plage à des clients dont l’habitude

Est de danser samedi dimanche

Les autres jours seuls sur les planches

Devant la mer qui se souvient il rêve sans fin…

C’est alors que je sors tout courbatu

De ma cachette

Et que soudain dehors tremblant, ému

Devant lui je m’arête

Et c’est inouï tout ce que je retrouve

Comme cette musique jolie m'éprouve

Me fait du mal me fait du bien

Je n’en sais trop rien

Adieu, adieu piano tu sais combien peuvent être cruelles

Ces notes que tu joues faux mais dans mon coeur ouvrant ses ailes

S'éveillent alors la douce rengaine

De mon heureux sort ou de mes peines

Lorsque tu tapes, tapes, toute la semaine mais le samedi

Quand les jeunesses débarquent

Tu sais alors brigand de la plage

Que ton souvenir les marques

Et qu’un beau soir passé le bel âge

Un autre que moi deva

De oude pinao op het strand speelt alleen in fa dat in moe

De oude piano op het strand heeft een A die niet vrolijk is

Een zo gebroken die rouwt

Een vervaagde mi die hem troost

Een do die verschroeid is door de felle julizon

Maar als hij voor mij de oude deuntjes speelt waar ik de voorkeur aan geef

Een sensatie van weleer

Neem me dan mee in de sfeer

Van groot geluk in een kleine kamer

Mijn mooie hart voor de maand september

Ik denk nog steeds aan je

Doe mi als de

De oude strandpiano speelt alleen G in eenzaamheid

De oude strandpiano voor klanten wiens gewoonte

Is om te dansen zaterdag zondag

De andere dagen alleen op de planken

Voor de zee die herinnert, droomt hij eindeloos...

Dan kom ik er helemaal pijnlijk uit

Vanuit mijn schuilplaats

En plotseling buiten trillend, bewogen

Voor hem stop ik

En het is verbazingwekkend wat ik vind

Hoe deze mooie muziek me op de proef stelt

Geeft me een slecht gevoel geeft me een goed gevoel

Ik weet het niet echt

Vaarwel, vaarwel piano je weet hoe wreed kan zijn

Deze noten speel je vals, maar in mijn hart opende je zijn vleugels

Maak dan het zoete deuntje wakker

Van mijn gelukkige lot of mijn verdriet

Wanneer je slaat, slaat, de hele week behalve zaterdag

Wanneer de jongeren arriveren

Weet je dan strandboef

Moge je herinnering een teken zijn

En die ene fijne avond voorbij de mooie leeftijd

Een ander dan ik moet