Фрид фром дизая - Каспийский Груз

Это чисто свободный полет,

Ты либо тот, кто в рот.

Либо тот, кто, *ля, врет.

И жизнь, кто поставил на автопилот,

Жизнь уже будет выброшена, на*уй, за борт.

А я не верю всему — я по-тихой варюсь,

Мозгами шевелю, чувствую пульс, ну и пусть.

Что люди мне с уверенностью че-то твердят,

Ведь я уверен даже рыбы *издят, что не *издят.

Отношение непредвзятое к тому, что взять надо,

По полной баланс свой пополним.

И снова в твоих убитых колонках,

Два типа будут болтать о том, о сём.

И с простреленными коленями не мы,

Как в деревянном боксе не мы.

Слова не тяни свой заказ озвучь сам,

Пока не озвучит на заказ.

Вась, а ты лучше не лай и не лазь,

По тем местам, где тебе порвут пасть.

Ты никогда не доверял врачам,

А тут уж видишь как, нуждаешься в пластике.

Не дам упасть себе, оденусь в классику,

Видок и без того уже жизнью натасканный.

Я относиться ко всему буду стебаясь,

Фрид… Фрид Фром Дизая.

Слева таксисты чешут яйцы, как бы щипая;

Справа сидит попрошайка, как бы слепая.

Одежда к телу прилипает, обувь скользит;

Просто одежда вся в крови, а обувь в грязи.

В этой связи мне нужен врач и для обуви крем.

Все на мази, когда ты знаешь кто и зачем.

То что я делаю — походу хип-хопом зовется.

Это застольные темы мне так сдается.

Обычно говорю о том, кто на что подсел.

Вспоминаю детство, вспоминаю отдел.

Рассказываю про пять тел, про то с кем сидел.

Рассказываю про то время, про беспредел.

Зажигаю «Давыдов», кручу телефон.

Лимон просит ту официанта лимон.

На этой кислой ноте зачастую кто-то уходит;

Вспомнив, что завтра вставать, что завтра он на работе.

Значит, завтра наступит — и он это знает.

Кто-то из наших приступит, его опознают,

Он что-то подпишет, что-то частнично признает.

И кто-то услышит, что он уже в общей мотает.

А мы сидим, по своим мотаем на ус.

И я снова клянусь, что ни во что не ввяжусь,

Перезимую, пережду, перебешусь.

На районе посторонний, — ну и пусть.

Припев:

Я ведь в белую уже живу;

Я же смогу, я переживу.

Стану таксистом, счетчик чуток отмотаю,

И яйца научусь чесать, как бы щипая.

Я ведь в белую уже живу;

Я же смогу, я переживу.

Стану таксистом, счетчик чуток отмотаю,

И яйца научусь чесать, как бы щипая.

Фрид Фром Дизая…

Het is pure gratis vlucht

Ofwel ben jij degene die in de mond zit.

Of degene die, *la, liegt.

En het leven, die het op de automatische piloot zette,

Het leven wordt al verdomme overboord gegooid.

En ik geloof niet alles - ik kook stilletjes,

Ik beweeg mijn hersens, ik voel de pols, het zij zo.

Dat mensen me iets met zekerheid vertellen,

Ik ben er tenslotte zeker van dat zelfs de vissen * eruit zullen komen dat ze dat niet zullen doen.

Een onbevooroordeelde houding ten opzichte van wat u moet nemen,

We vullen ons saldo volledig aan.

En weer in je dode kolommen,

Er zullen twee typen over dit en dat praten.

En met geschoten knieën zijn we niet,

Zoals in een houten kist zijn we dat niet.

Trek niet aan de woorden, spreek zelf uw bevel uit,

Totdat het wordt geuit om te bestellen.

Vasya, je kunt beter niet blaffen en klimmen,

Op die plaatsen waar je mond zal worden gescheurd.

Je hebt nooit artsen vertrouwd

En dan zie je hoe je plastic nodig hebt.

Ik laat me niet vallen, ik kleed me in klassiekers,

Vidocq is al door het leven getraind.

Ik zal alles gekscherend behandelen,

Bevrijd... Bevrijd van Dizaya.

Links krabben taxichauffeurs aan hun eieren, alsof ze knijpen;

Rechts zit een bedelaar, alsof hij blind is.

Kleding blijft aan het lichaam plakken, schoenen glijden uit;

Het is alleen zo dat de kleren onder het bloed zitten en de schoenen onder de modder.

In dit opzicht heb ik een dokter en schoenpoets nodig.

Alles is in de zalf als je weet wie en waarom.

Wat ik doe heet hiphop.

Dit zijn voor mij tafelonderwerpen.

Ik praat meestal over wie verslaafd is geraakt aan wat.

Ik herinner me mijn jeugd, ik herinner me de afdeling.

Ik heb het over vijf lichamen, over met wie ik zat.

Ik heb het over die tijd, over chaos.

Ik steek "Davydov" aan, ik draai aan de telefoon.

Citroen vraagt ​​die ober om een ​​citroen.

Op deze zure toon vertrekt vaak iemand;

Zich herinnerend dat hij morgen moest opstaan, dat hij morgen aan het werk was.

Dus morgen zal komen - en hij weet het.

Een van ons zal beginnen, ze zullen hem herkennen,

Hij zal iets ondertekenen, iets persoonlijk erkennen.

En iemand zal horen dat hij in het algemeen al aan het kronkelen is.

En we zitten en schudden ons hoofd op onze eigen manier.

En ik zweer nogmaals dat ik nergens bij betrokken zal raken,

Ik zal het overleven, ik zal het overleven, ik zal er overheen komen.

Een vreemde in de buurt, het zij zo.

Refrein:

Ik woon tenslotte al in het wit;

Ik kan het, ik zal het overleven.

Ik word taxichauffeur, ik draai de teller wat terug,

En ik zal leren aan de eieren te krabben, alsof ik knijp.

Ik woon tenslotte al in het wit;

Ik kan het, ik zal het overleven.

Ik word taxichauffeur, ik draai de teller wat terug,

En ik zal leren aan de eieren te krabben, alsof ik knijp.

Gebakken Van Design...