Ants Of The Sky - Between the Buried and Me

My teeth taste funny today… they seem more jagged than normal.

I"ve been told that I have been grinding them like the gears during my dream

hours…

I wonder if it"s just my thoughts fusing into one frequent dream…

one which parts with the night.

(There are frequent amongst the walking crawlers).

I saw them dragging the other day.

Scraping their knees and elbows against the bumpy pavement.

Blood tracks have been filling the streets.

Seems the high horse is taking them all home…

I can"t leave myself out.

Why should we sleep today…

why should we awake tomorrow?

We can just pop back a few and drift though this pre-programmed flight.

Across all oceans… a windy, noisy trek…

this seems to be what I"ve needed.

The view used to be better… lands are growing into one.

We wanted it this way.

We were brought up to grow into one.

I"m going to fly up soon and seek other lands. The soothing air of flight…

a bird"s eye view into what I"ve always imagined life could be.

Will it be sought after?

It might just be useless writing and ideas that laziness will corrupt in the

end.

Bones of dust need hardening.

I think the prescri

ption is found.

Sleep on… fly on.

In your mind, you can fly.

My teeth grin oddly today…

they seem to gleam more than normal.

Maybe it will be noticed.

(That"s all we ever asked for. Grinning through it all…)

(In the corner the thinker things: I seem more jagged than normal.

I am the episode of constant wandering.

A nomad in my own surroundings… this hand produces the nerve.)

Walking dead.

Mijn tanden smaken raar vandaag... ze lijken meer gekarteld dan normaal.

Er is mij verteld dat ik ze tijdens mijn droom heb geslepen als de tandwielen

uur…

Ik vraag me af of het gewoon mijn gedachten zijn die samensmelten tot één veelvoorkomende droom...

een die deel uitmaakt van de nacht.

(Er zijn frequente onder de wandelende crawlers).

Ik zag ze onlangs slepen.

Met hun knieën en ellebogen over het hobbelige trottoir schuren.

Bloedsporen vullen de straten.

Het lijkt erop dat het hoge paard ze allemaal mee naar huis neemt...

Ik kan mezelf niet buitensluiten.

Waarom zouden we vandaag slapen...

waarom zouden we morgen wakker worden?

We kunnen er gewoon een paar terugduiken en door deze voorgeprogrammeerde vlucht drijven.

Over alle oceanen... een winderige, lawaaierige trektocht...

dit lijkt te zijn wat ik nodig had.

Vroeger was het uitzicht beter ... landen groeien naar één.

We wilden het op deze manier.

We zijn opgevoed om er één te worden.

Ik ga binnenkort naar boven vliegen en andere landen zoeken. De rustgevende lucht van de vlucht...

een vogelperspectief van wat ik me altijd heb voorgesteld dat het leven zou kunnen zijn.

Wordt er naar gezocht?

Het kan gewoon nutteloos schrijven en ideeën zijn die luiheid in de toekomst zal aantasten

einde.

Stofbotten moeten hard worden.

Ik denk dat het voorschrift

optie is gevonden.

Slaap verder... vlieg verder.

In gedachten kun je vliegen.

Mijn tanden grijnzen vreemd vandaag...

ze lijken meer te glanzen dan normaal.

Misschien wordt het opgemerkt.

(Dat is alles waar we ooit om hebben gevraagd. Erdoorheen grijnzend ...)

(In de hoek de dingen van de denker: ik lijk meer grillig dan normaal.

Ik ben de aflevering van constant ronddwalen.

Een nomade in mijn eigen omgeving... deze hand produceert de zenuw.)

Lopende dood.