Sad Cinderella - Townes Van Zandt

By townes van zandt

When the bandits have stolen your jewelry and gone

And your crippled young gypsy, hes grown tall and strong

And your dead misconceptions have proven you wrong

Well then, princess, where you plannin to turn to?

When your magazine memory has spun you around

And you realize your lovers were just painted clowns

And outside your window you start hearing sounds

Where theyre building a cross for to burn you

When all your bright scarlet turn slowly to blue

Will you stop and decide that its over?

When your teardrops go sour and no longer fall

The splash cross the virgin that lives down your hall

And spends all her nights with an ear to your wall

Well then, what will you have you can offer?

When the firedancers finish and leave you alone

With nothing but embers and sacks full of stone

That hang round your neck, slicing through to the bone

Will there still be place for your laughter?

As your shattered illusions come a-tumblin home

And all of the butchers youve nourished have grown

And they are suddenly able to leave you alone

And they run like slaves that are set free

When your questions are answered and your pleading is done

And your mind starts to screaming that you aint the one

That once dwelled within you, will you turn, will you run

Then princess, will you come home and get me?

Door townes van zandt

Wanneer de bandieten je sieraden hebben gestolen en weg zijn

En je kreupele jonge zigeuner, hij is groot en sterk geworden

En je dode misvattingen hebben je ongelijk bewezen

Welnu, prinses, waar ben je van plan naar toe te gaan?

Wanneer je tijdschriftgeheugen je heeft doen ronddraaien

En je realiseert je dat je minnaars net geschilderde clowns waren

En buiten je raam begin je geluiden te horen

Waar ze een kruis bouwen om je te verbranden

Wanneer al je heldere scharlaken langzaam blauw wordt

Wil je stoppen en besluiten dat het voorbij is?

Wanneer je tranen zuur worden en niet meer vallen

De plons kruist de maagd die in je hal woont

En brengt al haar nachten door met een oor aan je muur

Welnu, wat heb je dan te bieden?

Wanneer de vuurdansers klaar zijn en je met rust laten

Met niets anders dan sintels en zakken vol stenen

Die om je nek hangen, doorsnijdend tot op het bot

Is er nog plek voor je lach?

Als je verbrijzelde illusies een tumblin thuiskomen

En alle slagers die je hebt gevoed, zijn gegroeid

En ze kunnen je ineens met rust laten

En ze rennen als slaven die zijn vrijgelaten

Wanneer uw vragen zijn beantwoord en uw smeekbede is gedaan

En je geest begint te schreeuwen dat jij niet degene bent

Dat ooit in jou woonde, zal je je omdraaien, zal je rennen?

Dan prinses, wil je naar huis komen en me halen?