The Myth of Happiness - The Dali Thundering Concept

So fucking late

I am so fucking late

So many things to see

Reality is softer through an lcd screen

Rigged Esthetics and fucking capitalistic dreams

All seem in my reach

Damn I should be flying, floating amongst the stars

My wings are spread and flapping but it’s just too hard

Sun is far, why is the wax already melting, drooling down?

Lost in this maze, I gaze up to the Milky Way

My ego goes up and down twerking on this symphony

I’m a bird, I’m a plane, I’m a god, now I’m sucked back to mediocrity

How can I be so weak?

I’m a piece of art

Sadness has no price for everything else there’s MasterCard

But it’s all possible;

all accessible

I won’t be another sad clown in this circus

But it’s all possible, so fucking buyable

Sculpted in silicone anyone can stand on Mount Olympus

In Walmart I trust

It’s just a race for the newest grail

I’ll put my lips to each cup, to every vase

I’ll pull out the blade

Holy syrup running through my veins

Modern slaves have no fucking chains, I’m in debt

Damn I’m so hollow just call me a shrink

I’m a blank note in desperate need of ink

I’m a wooden doll lacking a spell

A church that’s lost its fucking bell

Possessions for an empty shell

Give me a fate, set me on fire, make me a flame

Let me enlighten the worthless and plain

It’s a lifelong quest

But in the end it all fake, lost in bullshit, I pretend and feign

Zo verdomd laat

Ik ben zo verdomd laat

Zoveel dingen om te zien

De werkelijkheid is zachter door een lcd-scherm

Opgetuigde esthetiek en verdomde kapitalistische dromen

Alles lijkt binnen mijn bereik

Verdomme, ik zou moeten vliegen, zwevend tussen de sterren

Mijn vleugels zijn gespreid en klapperen, maar het is gewoon te moeilijk

De zon is ver, waarom smelt de was al en kwijlt hij naar beneden?

Verdwaald in dit doolhof, kijk ik omhoog naar de Melkweg

Mijn ego gaat op en neer tijdens het twerken op deze symfonie

Ik ben een vogel, ik ben een vliegtuig, ik ben een god, nu word ik teruggezogen naar middelmatigheid

Hoe kan ik zo zwak zijn?

Ik ben een kunstwerk

Verdriet heeft geen prijs voor al het andere dat MasterCard heeft

Maar het is allemaal mogelijk;

allemaal toegankelijk

Ik zal niet weer een trieste clown zijn in dit circus

Maar het is allemaal mogelijk, dus verdomd koopbaar

Gebeeldhouwd in siliconen kan iedereen op de berg Olympus staan

In Walmart vertrouw ik

Het is gewoon een race om de nieuwste graal

Ik leg mijn lippen op elke kop, op elke vaas

Ik trek het mes eruit

Heilige siroop stroomt door mijn aderen

Moderne slaven hebben geen kettingen, ik heb schulden

Verdomme, ik ben zo hol, noem me maar een krimptang

Ik ben een blanco briefje in wanhopige behoefte aan inkt

Ik ben een houten pop zonder spreuk

Een kerk die zijn verdomde bel is kwijtgeraakt

Bezittingen voor een lege huls

Geef me een lot, steek me in brand, maak me een vlam

Laat me het waardeloze en duidelijke verlichten

Het is een levenslange zoektocht

Maar uiteindelijk is het allemaal nep, verloren in onzin, ik doe alsof en veins