Полно, сокол, не грусти - Тамара Церетели

В те дни, когда горят костры ночные,

И в городах, в кругу своих друзей,

Слыхали вы не раз слова простые,

Напев весёлой песенки моей.

Полно, сокол, не грусти,

Ну, брось слова напрасные,

Ведь много счастья на пути,

А дни такие ясные.

Вчера с тобой я долго говорила,

Но ты ушёл искать иных путей.

Скрывая боль, тебя я проводила

Напевом старой песенки моей.

Полно, сокол, не грусти…

И если снова боль в душе проснётся,

И зазвучит забытая струна,

Скажу я сердцу: жди, когда вернётся

И друг, и песня, радость и весна.

Полно, сокол, не грусти…

In die dagen dat nachtvuren branden,

En in de steden, in de kring van je vrienden,

Heb je eenvoudige woorden meer dan eens gehoord,

Mijn vrolijke lied zingen.

Dat is genoeg, valk, wees niet bedroefd,

Nou, laat de woorden tevergeefs vallen,

Er is immers veel geluk onderweg,

En de dagen zijn zo helder.

Gisteren heb ik lang met je gesproken,

Maar je ging op zoek naar andere manieren.

De pijn verbergend, heb ik je doorgebracht

Op de melodie van mijn oude liedje.

Dat is genoeg, valk, wees niet bedroefd...

En als de pijn in de ziel weer wakker wordt,

En de vergeten snaar zal klinken,

Ik zal tegen mijn hart zeggen: wacht tot het terugkomt

En een vriend, en een lied, vreugde en lente.

Dat is genoeg, valk, wees niet bedroefd...