The City: War March / El Duende Agonizante / Minstrel's Lament - Triumph

Part 2 — El Duende Agonizante

Instrumental

Part 3 — Minstrel’s Lament

I have watched in wonder as The colours turned to grey

I’ve seen the metal machines and

The factory dreams

I just got to get away

I have grown accustomed to The drugs of power and steel

And the achin' in my head and the concrete bed

And the politician’s velvet feel, oh I have learned to save my smile and

Use it like a knife

We’ve all learned to trust in profit and value

Profit over life

I have watched the skyline grow in Defiance of the sun

We let it take us and we let it break us Now the damage has been done, oh I have learned the language

Of the lost that walk the streets

And I’m the city’s minstrel

Who knows all of her syncopated beats

I can recall when ambitions were small

And the music filled the air

But the minstrel’s crying 'cause the music’s dying

And the city’s everywhere

It’s everywhere

Now there’s no more singing

Just a ringing in my ears

And the city’s story in all it’s power

Is the greatest of my fears

Long gone once upon a time

I sang a song so sweet

But now I can’t hear the melody

I just feel the driving beat, beneath my feet

Hear my crying

Deel 2 — El Duende Agonizante

Instrumentaal

Deel 3 — Minstrel's Lament

Ik heb met verwondering gekeken hoe de kleuren grijs werden

Ik heb de metaalmachines gezien en

De fabrieksdromen

Ik moet gewoon wegkomen

Ik ben gewend geraakt aan de drugs van macht en staal

En de pijn in mijn hoofd en het betonnen bed

En het fluwelen gevoel van de politicus, oh ik heb geleerd mijn glimlach te redden en

Gebruik het als een mes

We hebben allemaal geleerd te vertrouwen op winst en waarde

Winst over het leven

Ik heb de skyline zien groeien in Defiance of the sun

We laten het ons nemen en we laten het ons breken Nu de schade is aangericht, oh ik heb de taal geleerd

Van de verdwaalden die door de straten lopen

En ik ben de minstreel van de stad

Wie kent al haar gesyncopeerde beats

Ik kan me herinneren dat de ambities klein waren

En de muziek vulde de lucht

Maar de minstreel huilt omdat de muziek sterft

En de stad is overal

Het is overal

Nu wordt er niet meer gezongen

Gewoon een piep in mijn oren

En het verhaal van de stad in al zijn kracht

Is de grootste van mijn angsten?

Er was eens lang weg

Ik zong een lied zo lief

Maar nu kan ik de melodie niet horen

Ik voel gewoon de drijvende beat, onder mijn voeten

Hoor mijn gehuil