Стёкла - Сценакардия

Снова бьются стекла

ай-яй-яй

Снова бьются стекла

только я пою

Снова бьются стекла

сценакардия

Снова бьются стекла

оооу

Вы люди поймите меня не надо

Чем попало в мой дом кидать

Ведь это не вы так долго строили

На слове, драм и дождя

Я не могу набидь деньгами

чтоб запустили в сорону моего дома,

но я могу отдать за него голову

Разве я что-то плохое сделал вам

Или быть может этого мало

Что никому не мешал,

Но у меня нет больше сил,

Но я его защищал

Вы кидали в него камни

и вот он наконец упал

Люди добрые

Что вы наделали, а?

Люди добрые

Что вы, что вы

Люди добрые

Что вы наделали, а?

Люди добрые

ПРИПЕВ

Деревяными были дома этого города,

Но был один стеклянный мой

Людям он не давал покоя

Все потому что не такой

Удобно в нем было жить

И наблюдать за миром изнутри

Соседям обидно стало за

Деревяные дома свои

Завидовали, но сами не хотели

Ничего менять

Стали камнями тяжелыми

В сторону домика моего кидать

Осколки летели резали руки

Камни разбили стекла

Такого люди я простить

Не мог вам

Я стою один

В свете фар машин

За спиной моей — дым

Я поджог дома

Этого города

Где так долго жил

ПРИПЕВ

Glas breekt weer

Oh nee nee nee

Glas breekt weer

alleen ik zing

Glas breekt weer

landschapscardia

Glas breekt weer

ooh

Jullie mensen begrijpen me niet

Gooi alles in mijn huis

Jij was het tenslotte niet die het zo lang heeft gebouwd

Op een woord, dram en regen

Ik kan geen geld vullen

te lanceren in de tuin van mijn huis,

maar ik kan mijn hoofd voor hem geven

Heb ik je iets ergs aangedaan?

Of misschien is het niet genoeg

Dat deerde niemand

Maar ik heb geen kracht meer

Maar ik beschermde hem

Je gooide stenen naar hem

en nu viel hij eindelijk

Vriendelijke mensen

Wat heb je gedaan, hè?

Vriendelijke mensen

Wat ben je, wat ben je?

Vriendelijke mensen

Wat heb je gedaan, hè?

Vriendelijke mensen

REFREIN

De huizen van deze stad waren van hout,

Maar er was één glasmijn

Hij gaf mensen geen rust

Allemaal omdat het niet zo is

Het was comfortabel om erin te leven

En bekijk de wereld van binnenuit

De buren waren beledigd door

Hun houten huizen

Ze waren jaloers, maar wilden zelf niet

Niets te veranderen

Werd zware stenen

Gooi in de richting van mijn huis

Fragmenten vlogen gesneden handen

De stenen braken het glas

Zulke mensen vergeef ik

Kon je niet?

Ik bevind me alleen

In het licht van autokoplampen

Achter mij is rook

Ik heb het huis in brand gestoken

Deze stad

Waar heb je zo lang gewoond

REFREIN