A Sailor's Lament - The Idea of North

Was woken by the song of a bird in her nest

Perched high above the sorrows of men and of kings

She tended to her young in the shield of her wings

Gazing down on a world that was shaded in gray

No one noticed the man where he lay

Rising up from the bench as he greeted the morn

Still with hope in his heart from a past that was torn

Nothing left but his swag and the blue memory

Of his love who was lost on the sea

Crying out through the town for his voice to be heard

Though the only one listening to him was a bird

Please find me my lover, please find me my friend

How I long for her in my arms again

Fly high

Spread your wings until the wind lifts our souls into the sky

Fly high

Tell my lover I could never say goodbye

With a tear in his eye he longs for the past

For the day they made vows for their love that would last

In the warmth of the evening they ran young and free

And they waltzed till the sun kissed the sea

From out of the shadows a woman appears

In the place where her lover once lived many years

All remained was a headstone engraved with the phrase

I loved you for all of my days

Fly high, fly high, fly high, fly high, fly high

Werd gewekt door het gezang van een vogel in haar nest

Hoog boven het verdriet van mannen en koningen uit

Ze verzorgde haar jongen in het schild van haar vleugels

Neerkijkend op een wereld die grijs was gearceerd

Niemand merkte de man op waar hij lag

Opstaan ​​van de bank terwijl hij de ochtend begroette

Nog steeds met hoop in zijn hart van een verscheurd verleden

Niets meer dan zijn swag en de blauwe herinnering

Van zijn liefde die verdwaald was op zee

Roepend door de stad om zijn stem te laten horen

Hoewel de enige die naar hem luisterde een vogel was

Vind me alsjeblieft mijn geliefde, vind me alsjeblieft mijn vriend

Wat verlang ik naar haar weer in mijn armen

Vlieg hoog

Spreid je vleugels totdat de wind onze zielen de lucht in tilt

Vlieg hoog

Zeg tegen mijn geliefde dat ik nooit vaarwel zou kunnen zeggen

Met een traan in zijn ogen verlangt hij naar het verleden

Voor de dag dat ze geloften deden voor hun liefde die zou duren

In de warmte van de avond liepen ze jong en vrij

En ze walsten tot de zon de zee kuste

Vanuit de schaduw verschijnt een vrouw

Op de plek waar haar geliefde ooit vele jaren heeft gewoond

Alles wat overbleef was een grafsteen gegraveerd met de zin

Ik heb al mijn dagen van je gehouden

Vlieg hoog, vlieg hoog, vlieg hoog, vlieg hoog, vlieg hoog