Running In The Family - Level 42

Our dad would send us to our room

He’d be the voice of doom

He said that we would thank him later

All day, he was solid as a rock

But by eight o’clock

We’d be crumbling

One night, my brother Joe and me

Climbed down the family tree

That grew outside our bedroom window

We ran, though we knew it couldn’t last

Running from the past

From things that we were born to be

Looking back, it’s so bizarre

It runs in the family

All the things we are

On the back seat of the car

With Joseph and Emily

We only see so far

And we all have our daddy’s eyes

Looking back, it’s so bizarre

Onze vader zou ons naar onze kamer sturen

Hij zou de stem van de ondergang zijn

Hij zei dat we hem later zouden bedanken

De hele dag was hij zo solide als een rots

Maar om acht uur

We zouden afbrokkelen

Op een nacht, mijn broer Joe en ik

In de stamboom geklommen

Dat groeide buiten ons slaapkamerraam

We renden, hoewel we wisten dat het niet lang zou duren

Op de vlucht voor het verleden

Van dingen waarvoor we zijn geboren

Terugkijkend is het zo bizar

Het zit in de familie

Alle dingen die we zijn

Op de achterbank van de auto

Met Joseph en Emily

We zien alleen tot nu toe

En we hebben allemaal de ogen van onze vader

Terugkijkend is het zo bizar