Jeunesse plumée - Charles Trenet

J’n’ai pas connu le temps du French Cancan

Et je m’en fous,

De Valentin le désossé, de la goulue.

Moi, j’ai connu le temps des camps

Et, j’vous l’avoue,

Et j’ai connu, sans l’avoir voulu,

L’temps des frisés polis,

R’vêtus de vert-de-gris,

Des cigarettes au marché noir

Sur les boul’vards,

De ma jeunesse plumée,

Envolée en fumée.

Quand j’m’en souviens

Ça m’fait tout d’mêm' du bien.

Il y avait une bande de vieux jaloux

Qui nous traitait d’zazous.

Il y aura toujours des gens qui n’aiment pas la jeunesse,

Pour qui d’avoir vingt ans et d’vivre sans un sou

Est un péché dont l’bonheur les rend fous.

Pauvres amours d’antan, pauvres petits rendez-vous,

Pauvres serments, pauvres baisers, pauvres caresses,

Pauvres désirs d’enfants avec le ventre creux,

Les soirs d’hiver, malgré tout amoureux.

Chacun son lot, le monde va, j’ai compris le destin.

Aussi j’réponds, quand on me parle d’la belle époque

Ou bien du temps présent, dont on n’est pas certain

Qu’il va s’priver d’nous flanquer tous en loques,

Bravo pour l’madison,

Les tangos argentins.

Tant mieux pour vous si ça vous donne une âme baroque.

Goulue, t’as fait ton temps.

Vous c’est l’vôtre à présent.

Tant mieux pour vous, moi j’garde mes seize ans.

Hé!

Dis donc, Jeannette, regarde ce que j’t’ai rapporté,

Au lieu du bouquet de violettes que tu demandais:

Une livre de beurre…

Comment j’l’ai eue…

Par des copains…

Des combines, des combines, des combines…

Parce que… je t’aime, tu sais!

Ik kende de tijd niet van de Franse Cancan

En het kan me niet schelen,

Van Valentin de beenloze, van de hebzuchtige.

Ik, ik kende de tijd van de kampen

En, ik beken je,

En ik wist, zonder dat ik het gewild had,

De tijd van gepolijste krullen,

Gekleed in verdigris,

Sigaretten op de zwarte markt

Op de boulevards,

Van mijn geplukte jeugd,

In rook opgaan.

als ik het me herinner

Het geeft me nog steeds een goed gevoel.

Er was een stelletje oude jaloers

Die ons zazous noemde.

Er zullen altijd mensen zijn die niet van de jeugd houden,

Voor wie twintig jaar oud zijn en leven zonder een cent?

Is een zonde waarvan het geluk hen tot waanzin drijft.

Arme liefdes van weleer, arme kleine ontmoetingen,

Arme geloften, arme kussen, arme liefkozingen,

Arme kinderlijke verlangens met holle buiken,

Winteravonden, ondanks alles verliefd.

Ieder zijn ding, de wereld gaat, ik begreep het lot.

Dus ik antwoord, als iemand met me praat over de goede oude tijd

Of de huidige tijd, waarvan we niet zeker zijn

Dat hij zal afzien van het flankeren van ons allemaal in lompen,

Bravo voor de Madison,

Argentijnse tango's.

Goed voor je als het je een barokke ziel geeft.

Goulue, je hebt je tijd gehad.

Je bent nu van jou.

Goed van je, ik houd mijn zestien jaar.

Hoi!

Zeg, Jeanette, kijk wat ik voor je heb meegebracht,

In plaats van het door u gevraagde boeket viooltjes:

Een pond boter...

Hoe heb ik het gekregen...

Door vrienden...

Trucs, trucs, trucs...

Omdat... ik van je hou, weet je!