Moi j'aime le Music Hall - Charles Trenet

Ses jongleurs, ses danseuses légères

Et le public qui rigole

Quand il voit des petits chiens blancs portant faux col

Moi, j´aime tous les samedis

Quand Paris allume ses lumières

Prendre vers huit heures et demie

Un billet pour être assis

Au troisième rang pas trop loin

Et déjà voilà le rideau rouge

Qui bouge, qui bouge, bouge

L´orchestre attaque un air ancien du temps de Mayol

Bravo c´est drôle, c´est très drôle

Ça c´est du bon souvenir

Du muguet qui ne meure pas, cousine

Ah!

comme elles poussaient des soupirs

Les jeunes fillettes d´antan

Du monde ou d´l´usine

Qui sont devenues à présent

De vieilles grand-mamans

Ce fut vraiment Félix Mayol

Le bourreau des cœurs de leur music-hall

Mais depuis mille neuf cent

Si les jongleurs n´ont pas changé

Si les petits toutous frémissants

Sont restés bien sages sans bouger

Debout dans une pose peu commode

Les chansons ont connu d´autres modes

Et s´il y a toujours Maurice Chevalier

Édith Piaf, Tino Rossi et Charles Trenet

Il y a aussi et Dieu merci

Patachou, Brassens, Léo Ferré

Moi, j´aime le music-hall

C´est le refuge des chanteurs poètes

Ceux qui se montent pas du col

Et qui restent pour ça de grandes gentilles vedettes

Moi j´aime Juliette Gréco

Mouloudji, Ulmer, les Frère Jacques

J´aime à tous les échos

Charles Aznavour, Gilbert Bécaud

J´aime les boulevards de Paris

Quand Yves Montand qui sourit

Les chante et ça m´enchante

J´adore aussi ces grands garçons

De la chanson

Les Compagnons

Ding, ding, dong

Ça c´est du music-hall

On dira tout c´qu´on peut en dire

Mais ça restera toujours toujours l´école

Où l´on apprend à mieux voir

Entendre, applaudir, à s´émouvoir

En s´fendant de larmes ou de rire

Voilà pourquoi, la, do, mi, sol

J´aim´rai toujours le music-hall

J´aim´rai toujours, toujours, toujours

Toujours, toujours, le music-hall

Zijn jongleurs, zijn lichtdansers

En het lachende publiek

Als hij kleine witte hondjes een halsband ziet dragen

Ik, ik hou van elke zaterdag

Wanneer Parijs zijn lichten aandoet

Neem rond half acht

Een kaartje om te zitten

Derde rij niet te ver

En hier is al het rode gordijn

Wie beweegt, wie beweegt, beweegt

Het orkest valt een oude lucht aan uit de tijd van Mayol

Goed gedaan, het is grappig, het is erg grappig

Dat is een goede herinnering

Lelietje-van-dalen dat niet sterft, neef

Ah!

terwijl ze zuchtten

De jonge meisjes van weleer

Van de wereld of van de fabriek

wie zijn er nu geworden

oude oma's

Het was echt Félix Mayol

De hartenbreker van hun music hall

Maar sinds negentienhonderd

Als de jongleurs niet zijn veranderd

Als de trillende kleine hondjes

Ben heel wijs gebleven zonder te bewegen

Staan in een ongemakkelijke pose

De nummers hebben andere modi gekend

En als er altijd Maurice Chevalier is

Edith Piaf, Tino Rossi en Charles Trenet

Er is ook en godzijdank

Patachou, Brassens, Leo Ferré

Ik, ik hou van de muziekzaal

Het is het toevluchtsoord van dichterszangers

Degenen die niet opstaan

En wie blijven er voor die geweldige mooie sterren

Ik hou van Juliette Greco

Mouloudji, Ulmer, de gebroeders Jacques

Ik hou van alle echo's

Charles Aznavour, Gilbert Becaud

Ik hou van de boulevards van Parijs

Wanneer Yves Montand die lacht

Zing ze en het betovert me

Ik hou ook van deze grote jongens

van het lied

de metgezellen

Ding, ding, dong

Dit is muziekzaal

We zullen alles zeggen wat we kunnen zeggen

Maar het zal altijd school blijven

Waar we beter leren zien

Om te horen, te applaudisseren, ontroerd te zijn

Barstend van tranen of gelach

Dat is waarom, la, do, mi, sol

Ik zal altijd van de muziekzaal houden

Ik zal altijd, altijd, altijd liefhebben

Altijd, altijd, de muziekzaal