Мои белые - Zvensky

Мои друзья это мои партнёры.

И прикинь так получилось, почти все с одного района.

Добрынка, Садовое, мы рыла проворные.

Нахлынем, как ревизоры в Закарпатские узоры.

За столом друг друга не позорим, разговаривая не базарим.

На наших х*й позаришься, мои белые безбашенные.

Но неплохо варят башни, из гвоздей и саморезов наша каша.

А от понторезов нас подташнивает.

Обходимся без алкашки.

Мотивация вперёд нас тащит.

Это тяжёлое дерьмо, а не hard shit.

Московское клеймо на этот стаффчик ставлю, как ставки на скачки.

Ну-ка ставь-ка на скачку,

Пока мысли по биту скачут, а грызли впадают в спячку.

Рэп правильный нас тут за уши тащит.

Лишних скидываю, как хвост ящер, как мелочь в ящик.

Как снег с тачки, как золото в яшме.

Одни улетают, как сигарета из пачки.

Как в сэндвиче шпажки.

Мы тут по стеклу пляшем.

Мои белые безбашенные, мои белые отважные.

Как нигеры пашем под солнцем уставшим.

Одни улетают, как сигарета из пачки.

Как в сэндвиче шпажки.

Мы тут по стеклу пляшем.

Мои белые безбашенные, мои белые отважные.

Как нигеры пашем под солнцем уставшим.

Этот звук летит оттуда, где написано The play Power Lower.

По воздуху звуковыми волнами.

Мы и без «кайенов» не в обломе, почти всегда голодные.

Держимся в форме, голова пропитана холодом.

По ладам пальцы волоком, по годам братцы подобраны.

Пора, братцы, пробовать и держать оборону.

Мои белые на дым косого, как на блестяжки вороны.

Не особой породы, а просто своим приоткрыты ворота.

Это не мои нигеры на фото и не мои негры.

Со мной смуглые и белые, очень бородатые и нет.

Не богатые и не бедные мы так где-то между.

Там же, где и прежде трамваев слышан скрежет.

Не больше не меньше, а забираем своё.

Чистый честный расчёт, не оставляем паспорт в залог.

Дружбу в замок, ключ уходит на дно.

Сейчас миром правит зло и лишь изредка добро.

Одни улетают, как сигарета из пачки.

Как в сэндвиче шпажки.

Мы тут по стеклу пляшем.

Мои белые безбашенные, мои белые отважные.

Как нигеры пашем под солнцем уставшим.

Одни улетают, как сигарета из пачки.

Как в сэндвиче шпажки.

Мы тут по стеклу пляшем.

Мои белые безбашенные, мои белые отважные.

Как нигеры пашем под солнцем уставшим.

Mijn vrienden zijn mijn partners.

En tel het op, bijna allemaal uit dezelfde wijk.

Dobrynka, Sadovoe, we waren behendige snuiten.

We zullen als auditors overstromen naar Transkarpatische patronen.

Aan tafel onteren we elkaar niet, praten we niet over de bazaar.

Je zult naar onze x * d kijken, mijn gekke blanken.

Maar torens zijn goed gekookt, onze pap is gemaakt van spijkers en zelftappende schroeven.

En pontorez maakt ons ziek.

We doen het zonder alcohol.

Motivatie houdt ons op de been.

Dit is harde shit, geen harde shit.

Ik heb het Moskou-stempel op dit soort dingen gezet, zoals weddenschappen op paardenraces.

Nou, zet het op de sprong

Terwijl gedachten over het ritme springen, en de knaagdieren in winterslaap vallen.

Rap is hier en sleept ons bij de oren.

Ik gooi de extra weg als de staart van een hagedis, als een kleinigheid in een doos.

Als sneeuw van een kruiwagen, als goud in jaspis.

Sommigen vliegen weg als een sigaret uit een pakje.

Als spiesjes in een broodje.

We dansen hier op glas.

Mijn blanken zijn gek, mijn blanken zijn dapper.

Zoals de nigers die moe onder de zon ploegen.

Sommigen vliegen weg als een sigaret uit een pakje.

Als spiesjes in een broodje.

We dansen hier op glas.

Mijn blanken zijn gek, mijn blanken zijn dapper.

Zoals de nigers die moe onder de zon ploegen.

Dit geluid komt van waar het zegt The play Power Lower.

Door de lucht met geluidsgolven.

Zelfs zonder "cayennes" hebben we geen spijt, we hebben bijna altijd honger.

We blijven in vorm, het hoofd is verzadigd met kou.

Vingers gesleept door frets, broers geëvenaard door leeftijd.

Het is tijd, broeders, om te proberen de verdediging te behouden.

Mijn blanken zijn op een schuine rook, als kraaien op glitters.

Geen speciaal ras, maar gewoon op een kier voor hun eigen ras.

Dit zijn niet mijn negers op de foto en niet mijn zwarten.

Bij mij zijn ze donker en wit, erg bebaard en niet.

Niet rijk en niet arm, we zitten ergens tussenin.

Op dezelfde plaats waar het geratel voor de trams werd gehoord.

Niet meer en niet minder, maar we nemen onze eigen.

Puur eerlijke berekening, wij laten geen paspoort achter als borg.

Vriendschap in het slot, de sleutel gaat naar beneden.

Nu wordt de wereld geregeerd door het kwaad en slechts af en toe door het goede.

Sommigen vliegen weg als een sigaret uit een pakje.

Als spiesjes in een broodje.

We dansen hier op glas.

Mijn blanken zijn gek, mijn blanken zijn dapper.

Zoals de nigers die moe onder de zon ploegen.

Sommigen vliegen weg als een sigaret uit een pakje.

Als spiesjes in een broodje.

We dansen hier op glas.

Mijn blanken zijn gek, mijn blanken zijn dapper.

Zoals de nigers die moe onder de zon ploegen.