Aztlán - Zoé

Vengo de allá, donde sale el sol en el mar

Vivo y con mis pies, buscando una vida mejor

Donde respirar, donde pueda soñar en paz

En mi tierra ya no hay

No queda oportunidad más que rendirse al mal

Aztlán, a fuego lento mueres, águila sin sol

Gran Aztlán, tu pueblo te reclama, no te abandonará

Ninguna pared nos va a parar

Porque sobreviví a esta misión

Perseguí la muerte, nos vemos en Tenochtitlan

Es ahora o nunca

Aztlán, ¿dónde quedó tu gloria?

Oh, águila sin sol, gran Aztlán

Tu pueblo te reclama no te abandonará

Aztlán lugar de mis entrañas, caballero sol

Gran Aztlán, tu pueblo te reclama

No te abandonará

Y saquemos de raíz, todo lo podrido

Despierta de tu gran letargo

Cortemos nuestros males de hacer sentirnos menos

Quinientos años ya han pasado

Ik kom daar vandaan, waar de zon opkomt in de zee

Ik leef en met mijn voeten, op zoek naar een beter leven

Waar te ademen, waar ik in vrede kan dromen

In mijn land is er niet langer

Er is geen andere kans dan je over te geven aan het kwaad

Aztlán, over een langzaam vuur sterf je, adelaar zonder zon

Gran Aztlán, je mensen claimen je, ze zullen je niet in de steek laten

Geen muur houdt ons tegen

Omdat ik deze missie heb overleefd

Ik achtervolgde de dood, zie je in Tenochtitlan

Het is nu of nooit

Aztlán, waar is uw glorie?

Oh, zonloze adelaar, grote Aztlan

Je mensen beweren dat je je niet in de steek laat

Aztlan plaats van mijn ingewanden, zonneridder

Gran Aztlán, uw mensen claimen u

zal je niet in de steek laten

En laten we alles rotten uitroeien

Word wakker uit je grote lethargie

Laten we stoppen met ons kwaad om ons minder te laten voelen

Vijfhonderd jaar zijn al verstreken