Чёрный человек - Жара

Чёрный человек, ты прескверный гость

Эта слава давно про тебя разносится

Я взбешён, разъярён и летит моя трость

Прямо к морде его, в переносицу

Вот он — чёрный силуэт на самом чёрном фоне

Жуёт свой чёрный хлеб, теперь нас больше вдвое

Чёрный сюртук наглажен, туфли блестят

Я знаю этот взгляд.

Сука, сюда нельзя!

Не надо, я прошу тебя, ну не сегодня

Сегодня мне нужны друзья, святая тройня

Зачем тебе это, кто тебя тронет

Скорее ты лишний вирус передавшийся с кровью

Ты пришёл забрать мой сон своим взглядом

Смотришь на меня в упор, как двустволка

Ты пришёл забрать мой сон своей тишиной

Вот он, вот этот звук, вот оно — что тяжело

Закрыть глаза, вату в уши — вот мой инстинкт

Какую порцию дерьма решил мне принести

Угощайся всем, чем хочешь, не мелочись

Не рекомендую мою душу, она горчит

Чёрный человек

Чёрный, чёрный, чёрный

Чёрный человек

Чёрный человек

Чёрный, чёрный, чёрный

Черный человек

Чёрный человек знает меня лучше других

Мой чёрный человек родом из самых чёрных книг

Чёрный цилиндр с бледным лицом

Из нас двоих пожалуй я являюсь беглецом

Что ты хочешь показать мне?

А ну цыц!

И откуда в голове мысли про суицид

Выйди прочь из моей башки, ах ты сукин сын

Выйди прочь, я уже по горло всем этим сыт

Вот только тронь меня, видишь, мы оба в игре

Где запрещённые приёмы — это уже грех

Ты не успел меня пырнуть параноей

В моей колоде оказалась всего пара двоек

Чем ты кроешь?

Детским кошмаром, или чем-то кроме?

Мой личный ангел больше не боится вида крови

И ты почти меня взломал, но час уже пробил

Чёрный человек, да будь ты проклят

Чёрный человек, чёрный человек

Чёрный человек, чёрный человек

Чёрный человек, ты прискверный гость

Эта слава давно про тебя разносится

Я взбешён, разъярён, и летит моя трость

Прямо к морде его, в переносицу

Чёрный человек, ты прискверный гость

Эта слава давно про тебя разносится

Я взбешён, разъярён, и летит моя трость

Прямо к морде его, в переносицу

В декабре, в той стране снег до дьявола чист

И метели заводят весёлые прялки

Был человек тот авантюрист,

Но самой высокой и лучшей марки

Был он изящен, к тому же поэт

Хоть с небольшой, но ухватистой силою

И какую-то женщину сорока с лишним лет

Называл скверной девочкой и своей милою

Счастье, — говорил он, —

Есть ловкость ума и рук

Все неловкие души

За несчастных всегда известны

Это ничего, что много мук

Приносят изломанные

И лживые жесты

В грозы, в бури, в житейскую стынь

При тяжёлых утратах и когда тебе грустно

Казаться улыбчивым и простым —

Самое высшее в мире искусство

Zwarte man, je bent een slechte gast

Deze bekendheid verspreidt zich al heel lang over jou

Ik ben woedend, woedend en mijn stok vliegt

Rechtstreeks naar zijn snuit, in de brug van zijn neus

Hier is het - een zwart silhouet op de zwartste achtergrond

Kauwt op zijn zwarte brood, nu zijn we meer dan twee keer

De zwarte jas is gestreken, de schoenen glanzen

Ik ken deze blik.

Teef, je mag hier niet komen!

Nee, ik smeek je, nou, niet vandaag

Vandaag heb ik vrienden nodig, heilige drieling

Waarom heb je het nodig, wie zal je aanraken?

Je bent eerder een extra virus dat met bloed wordt overgedragen

Je kwam om mijn droom met je ogen weg te nemen

Je kijkt me recht aan als een jachtgeweer

Je kwam om mijn slaap weg te nemen met je stilte

Hier is het, hier is het geluid, hier is het - dat is moeilijk

Sluit je ogen, stop watten in je oren - dat is mijn instinct

Welk deel van de stront besloot me te brengen?

Trakteer uzelf op wat u maar wilt, verspil uw tijd niet

Ik raad mijn ziel niet aan, het is bitter

Zwarte man

Zwart, zwart, zwart

Zwarte man

Zwarte man

Zwart, zwart, zwart

Zwarte man

De zwarte man kent mij beter dan wie dan ook

Mijn zwarte man komt uit de zwartste boeken

Zwarte hoge hoed met een bleek gezicht

Van ons tweeën ben ik misschien de voortvluchtige

Wat wil je mij laten zien?

Nou, meid!

En waar komen zelfmoordgedachten vandaan in mijn hoofd

Ga uit mijn hoofd, klootzak

Ga weg, ik ben dit nu al zat

Raak me gewoon aan, zie je, we zijn allebei in het spel

Waar verboden trucs al een zonde zijn

Het is je niet gelukt me met paranoia neer te steken

Er waren maar een paar tweeën in mijn deck

Wat bedek je?

Een kindernachtmerrie of iets anders?

Mijn persoonlijke engel is niet langer bang voor het zien van bloed

En je hebt me bijna gehackt, maar het uur heeft al geslagen

Zwarte man, verdomme

Zwarte man, zwarte man

Zwarte man, zwarte man

Zwarte man, je bent een slechte gast

Deze bekendheid verspreidt zich al heel lang over jou

Ik ben woedend, woedend en mijn stok vliegt

Rechtstreeks naar zijn snuit, in de brug van zijn neus

Zwarte man, je bent een slechte gast

Deze bekendheid verspreidt zich al heel lang over jou

Ik ben woedend, woedend en mijn stok vliegt

Rechtstreeks naar zijn snuit, in de brug van zijn neus

In december, in dat land, is de sneeuw puur voor de duivel

En sneeuwstormen beginnen vrolijke draaiende wielen

Er was een man die avonturier was

Maar het hoogste en beste merk

Hij was sierlijk, bovendien een dichter

Hoewel met een kleine, maar grijpende kracht

En een vrouw van in de veertig

Hij noemde me een stoute meid en mijn liefste

Geluk, zei hij,

Er is behendigheid van geest en handen

Alle ongemakkelijke zielen

Want de ongelukkigen zijn altijd bekend

Het is niet zo veel kwelling

Breng kapot

En valse gebaren

In onweersbuien, in stormen, in het dagelijks leven

Met zware verliezen en als je verdrietig bent

Om glimlachend en eenvoudig te lijken -

De hoogste kunst ter wereld