Polline - Zeep

Zeep

Ho fatto le valigie in fretta ed ho lasciato casa

Avrò dimenticato in giro qualche cosa a caso

Vado di corsa perché il treno lascia la fermata

E anche se mi fa strano quasi non ci faccio caso

Mancano i tempi in bicicletta con gli amici al mare

Adesso ci vediamo tipo 5 volte l’anno

Mediterroni dentro, c'è chi parte e chi rimane

E a volte è vero che i migliori se ne vanno

E bevo un sorso di una birra chiara

Tu che dicevi che la vita no, non è una gara

E forse è vero e c’hai ragione come sempre

Che lo sforzo prima o poi ripaga

Si, ma adesso chi mi paga

E c'è chi mi chiede le foto e mi sembra un sogno

Ma a volte mi chiedo se è veramente ciò che voglio

Ti cerco a casa dentro un sorso di vita e un sorso di troppo

Per quando mi bastava camminare e corso il doppio

Filippo Noah

Un mistero ora, non riesce a mantenermi vivo

Deboli incertezze, sconosciute verità

E tu chi sei, vieni qua, una nuova immensità

Polline sospeso ed un sorriso da bambino

Libere, irrazionalità

L’inizio di una nuova realtà

Romis1

Stormi di polline sopra la testa

C***o frega a me dell’allergia

Ti penso perché sai tenermi testa

Perché uccidi sempre l’apatia

Se sono stanco è colpa del sole

A petto nudo manca solo un Rolex

Balle di fieno per fare le prove

Tempo denaro, impiego un paio d’ore

Se si alza il vento poi rincorro il foglio

Proprio come un cane dietro ad un osso

Fai per sederti ma mi chiedi posso

Scusa a chi credi stia tenendo il posto?

Peccato questo sia soltanto un viaggio

Ed io sia solo come quasi sempre

Magari un giorno ti prendo in ostaggio

E perduriamo come i sempre verde

Filippo Noah

Un mistero ora, non riesce a mantenermi vivo

Deboli incertezze, sconosciute verità

E tu chi sei, vieni qua, una nuova immensità

Polline sospeso ed un sorriso da bambino

Libere, irrazionalità

L’inizio di una nuova realtà

Zeep

Ik heb snel ingepakt en ben naar huis gegaan

Ik ben vast iets vergeten in de buurt

Ik ga rennen omdat de trein de halte verlaat

En ook al vind ik het vreemd, ik let er bijna niet op

Er is geen tijd om met vrienden naar de zee te fietsen

Nu zien we elkaar zo'n 5 keer per jaar

Mediterrani binnen, er zijn mensen die weggaan en mensen die blijven

En soms is het waar dat de besten vertrekken

En ik neem een ​​slokje van een pils

Jij die zei dat het leven geen wedstrijd is

En misschien is het waar en heb je zoals altijd gelijk

Dat de moeite vroeg of laat loont

Ja, maar wie betaalt mij nu?

En er zijn mensen die me om foto's vragen en het lijkt me een droom

Maar soms vraag ik me af of dat echt is wat ik wil

Ik zoek je thuis in een slokje van het leven en een slokje teveel

Voor toen het voor mij genoeg was om twee keer zoveel te lopen en te rennen

Philip Noah

Een mysterie nu, het kan me niet in leven houden

Vage onzekerheden, onbekende waarheden

En wie ben jij, kom hier, een nieuwe onmetelijkheid

Zwevend stuifmeel en de glimlach van een kind

Gratis, irrationaliteit

Het begin van een nieuwe realiteit

Romis1

Zwermen stuifmeel boven je hoofd

F *** Ik geef om de allergie

Ik denk aan je omdat je tegen me kunt opkomen

Omdat je altijd apathie doodt

Als ik moe ben, is het de schuld van de zon

Shirtless, alleen een Rolex ontbreekt

Hooibalen voor de repetitie

Tijd voor geld, het duurt een paar uur

Als de wind opsteekt, ren ik achter de krant aan

Net als een hond achter een bot

Je maakt om te gaan zitten, maar je vraagt ​​me kan ik

Sorry, wie denk je dat de baan heeft?

Jammer dat dit maar een reis is

En ik ben alleen zoals bijna altijd

Misschien zal ik je op een dag gijzelen

En we volharden als altijd groen

Philip Noah

Een mysterie nu, het kan me niet in leven houden

Vage onzekerheden, onbekende waarheden

En wie ben jij, kom hier, een nieuwe onmetelijkheid

Zwevend stuifmeel en de glimlach van een kind

Gratis, irrationaliteit

Het begin van een nieuwe realiteit