Останемся - Зараза

Солнце встаёт, будит район

Белый рассвет, как водоём течёт, мы пьём

В дым превращаются слова когда вдвоём

Я выдыхаю тебя в воздух — это то, чем мы живём

Эхо гаражных дворов

Здесь нет продажных пород, (здесь только)

Пыль, да бетон… и память

В голове демонтаж секторов

Всё вспоминать не готов

Кровлю на крышах домов

Солнце так же продолжает плавить

Со мной намертво слепленные вместе двое:

Любовь и боль и они чего-то стоят

Я растворяюсь в небесах вместе с тобою

Я зависим от мелодий, твоих волос и родинок

Это кровь, вроде бы.

Километры были против

Карму мне подпортив, они были пройдены

Очередной пьяный в хлам Аристотель

Тебе поведует о том месте куда ходим мы

Давно не зная ни рамок, ни правил

Я так горел, что тебя прикосновением расплавил

Твои глаза полыхали голубыми кострами

Чего больше хотели мы с тобою не знали сами

Но за нас все решили: все в итоге станем цветами

Перерождаясь заново в золотом океане

Пробуя на вкус алмазные грани

Мы привяжем камни на шеи и на дне останемся

Наша память сольётся в видеоленту счастья,

Но на её просмотр нет билетов в кассе

Она пылится в футляре на полке в запасе

Пока не поднесли спичку к пластмассе

И нас раскрасят дети, мы оживём на время

На мгновение, пока в нас хоть кто-то верит

И мы распустим крылья с белыми перьями

И навсегда останемся для всех потерянными звеньями

Останемся

De zon komt op, maakt het gebied wakker

Witte dageraad, zoals een vijver stroomt, we drinken

Woorden veranderen in rook als ze samen zijn

Ik adem je in de lucht - dit is wat we leven

Echo's van garagewerven

Er zijn hier geen corrupte rassen (alleen hier)

Stof, ja beton... en geheugen

Sectoren ontmantelen in mijn hoofd

Niet klaar om alles te onthouden

Dakbedekking op de daken van huizen

De zon blijft maar smelten

Bij mij zitten er twee stevig aan elkaar vast:

Liefde en pijn en ze zijn iets waard

Ik los met jou op in de lucht

Ik ben verslaafd aan melodieën, je haar en moedervlekken

Het is als bloed.

Kilometers vielen tegen

Nadat ze mijn karma hadden verwend, werden ze gepasseerd

Nog een dronkaard in de prullenbak Aristoteles

U wordt verteld over de plaats waar we naartoe gaan

Lange tijd zonder het kader of de regels te kennen

Ik heb zo veel verbrand dat ik je smolt met een aanraking

Je ogen straalden van blauwe vuren

Wat wilden we nog meer, jij en ik wisten het zelf niet

Maar alles was voor ons beslist: uiteindelijk worden we allemaal bloemen

Opnieuw herboren in de gouden oceaan

Proeven van de diamanten facetten

We zullen stenen om onze nek binden en onderaan blijven

Onze herinnering zal opgaan in een videoband van geluk,

Maar er zijn geen tickets aan de kassa om het te bekijken

Ze staat stof te verzamelen in een koffer op een plank in voorraad

Tot ze een lucifer bij het plastic brachten

En kinderen zullen ons kleuren, we komen even tot leven

Voor even, terwijl tenminste iemand in ons gelooft

En we zullen de vleugels spreiden met witte veren

En we zullen voor altijd verloren links blijven voor iedereen

Laten we blijven