Дно - Зараза

Районов полотно я каждый день вижу в окно

И всё равно что тут земля уходит из-под ног:

Оно такое у меня одно, одно (одно, одно)

Моё родное дно!

Районов полотно я каждый день вижу в окно

И всё равно что тут земля уходит из-под ног:

Оно такое у меня одно, одно (одно, одно)

Моё родное дно!

И тут на дне, увы, далеко не Атлантида

Оплот бандитов, поселок воровского типа

И отчего, я не пойму, быть может от ботинка

Вновь на экране полутреснувшем дрожит картинка?

И как пройти не скажет ни один ориентир

Застряли как в болоте тина.

Мы, на полпути

Ведь нас тут держит слишком сильно, как ты не крути

Уйти из жизни здесь единственный резон уйти

Голод не тётка, мети метёлка пути

Пока не встало сердечко в моей груди

Решаю вечный вопрос: «Как насуетить

Немножечко радости среди серости?»

Немножечко радости среди серости

(Немножечко радости среди серости)

Районов полотно я каждый день вижу в окно

И всё равно что тут земля уходит из-под ног:

Оно такое у меня одно, одно (одно, одно)

Моё родное дно!

Районов полотно я каждый день вижу в окно

И всё равно что тут земля уходит из-под ног:

Оно такое у меня одно, одно (одно, одно)

Моё родное дно!

Утром Бикини Боттом, под вечер грязный Готэм

Я поднимаюсь в старом лифте к балконам высотным

Чтоб ещё раз окинуть взором сонным

Пейзаж, что жабы здесь зовут болотом, вот он

Струится дым из башен нескончаемым потоком

И чтобы мотыльком взлететь, покинув чахлый кокон

Тебя должно как минимум ударить током,

А я за миг своей свободы благодарен этим строкам

Во как!

(Во как!)

Солнце подсветит фарой

Уйдёт туман, накрывший рваные тротуары,

Но Даже сидя на горбу многоэтажки старой

Не видно ничего, кроме города Чебоксары

(Ниче-ничего кроме города Чебоксары)

Районов полотно я каждый день вижу в окно

И всё равно что тут земля уходит из-под ног:

Оно такое у меня одно, одно (одно, одно)

Моё родное дно!

Районов полотно я каждый день вижу в окно

И всё равно что тут земля уходит из-под ног:

Оно такое у меня одно, одно (одно, одно)

Моё родное дно!

(Моё родное дно…)

Ik zie elke dag een canvas van wijken door het raam

En het is allemaal hetzelfde dat hier de aarde van onder de voeten weggaat:

Ik heb het een, een (een, een)

Mijn inheemse bodem!

Ik zie elke dag een canvas van wijken door het raam

En het is allemaal hetzelfde dat hier de aarde van onder de voeten weggaat:

Ik heb het een, een (een, een)

Mijn inheemse bodem!

En hier onderaan, helaas, ver van Atlantis

Bolwerk van bandieten, dievennederzetting

En waarom, ik begrijp het niet, misschien van een boot

Trilt het beeld weer op het half gebarsten scherm?

En geen enkel oriëntatiepunt zal je vertellen hoe je er doorheen moet

We kwamen vast te zitten als modder in een moeras.

We zijn op de helft

Het houdt ons tenslotte te veel hier, wat je ook zegt

Het leven hier achterlaten is de enige reden om te vertrekken

Honger is geen tante, veeg het pad

Tot er een hart in mijn borst steeg

Ik los de eeuwige vraag op: "Hoe maak je een ophef?

Een beetje vreugde tussen de saaiheid?

Een beetje vreugde in het midden van het grijs

(Een beetje vreugde tussen de saaiheid)

Ik zie elke dag een canvas van wijken door het raam

En het is allemaal hetzelfde dat hier de aarde van onder de voeten weggaat:

Ik heb het een, een (een, een)

Mijn inheemse bodem!

Ik zie elke dag een canvas van wijken door het raam

En het is allemaal hetzelfde dat hier de aarde van onder de voeten weggaat:

Ik heb het een, een (een, een)

Mijn inheemse bodem!

Bikinibroekje in de ochtend, vuile Gotham in de avond

Ik ga omhoog in de oude lift naar hoogbouw balkons

Om nog een keer slaperig te kijken

Het landschap dat de padden hier het moeras noemen, hier is het

Rook stroomt uit de torens in een eindeloze stroom

En om op te stijgen als een mot, een onvolgroeide cocon achterlatend

Je zou op zijn minst geëlektrocuteerd moeten worden

En ik ben dankbaar voor het moment van mijn vrijheid voor deze regels

Hoe!

(Wauw!)

De zon zal de koplamp verlichten

De mist die de gescheurde trottoirs bedekte, zal verdwijnen,

Maar zelfs zittend op de bult van een oud hoog gebouw

Niets is zichtbaar behalve de stad Cheboksary

(Niets, niets anders dan de stad Cheboksary)

Ik zie elke dag een canvas van wijken door het raam

En het is allemaal hetzelfde dat hier de aarde van onder de voeten weggaat:

Ik heb het een, een (een, een)

Mijn inheemse bodem!

Ik zie elke dag een canvas van wijken door het raam

En het is allemaal hetzelfde dat hier de aarde van onder de voeten weggaat:

Ik heb het een, een (een, een)

Mijn inheemse bodem!

(Mijn eigen bodem...)