NOUSEVAN AURINGON VALOON - Yö

Taas muistelen kuinka sinut vein

Tuohon autioon kalliosaareen

Ja kysyin minne ovat lokit sielt kadonneet

Vaan en huomannut, et siin ollutkaan

Huomaan kadulla mua tuijotetaan

Kai ne puhuu ett varjojani pelkn

Kai puhun paljon yksin, vaikka toiset kuulee

Vaan ei se liikuta mua en hiukkaakaan

Tiedn ett kaipaat viel sinkin

Vaikka luottanut et sydmeni paloon

En en pime m pelk, mutta kuitenkin

Heti aamulla m lhden kulkemaan

Nousevan auringon valoon

Taas muistelen kuinka sinut nin

Torin kahvilassa viimeisen kerran

Mua ihmetelkt vaikka valuu kyyneleet

Nyt on viimein tullut aika unohtaa

Vaan tmn yn m viel valvon

Ja heitn kaiken pois sua muistuttavan

Mun pakko on niin, vaikka vielkin sua palvon

Muuten aamun en ne nousevan

Nogmaals, ik herinner me hoe ik je nam

Naar dat verlaten rotseiland

En ik vroeg waar de logs daar zijn verdwenen

Maar ik had niet in de gaten dat je er niet was

Ik merk op straat dat ik staar

Ik denk dat ze het gewoon over mijn schaduwen hebben

Ik denk dat ik veel alleen praat, hoewel anderen het horen

Maar het ontroert me geen beetje

Ik weet dat je zink nog steeds mist

Zelfs als je mijn hart niet aan het vuur toevertrouwde

Ik ben niet donker, maar toch

Meteen in de ochtend vertrek ik

In het licht van de opkomende zon

Nogmaals, ik herinner me hoe je het deed

Voor de laatste keer in het marktcafé

Ik vraag me af of de tranen stromen

Nu is het eindelijk tijd om te vergeten

Maar ik heb dit nog steeds onder controle

En ik gooi alles zo weg

Ik ben hiertoe gedwongen, ook al aanbid ik nog steeds

Anders krijg ik ze 's morgens niet op