Уральский воин - ЯроС

Ты с почётом проводи меня, солнце моё,

До дороги проводи меня счастье моё.

Я уйду теперь на век, только помни те дни,

Когда были мы вдвоём, навека сохрани.

И в последний жизни путь наш отходит отряд.

За тепло родной земли я умру, за твой взгляд,

Но звездой ночной вернусь я, родная, к тебе.

Просто дикий воин я навек по судьбе.

Но в ту ночь я буду там, где отцы будут ждать.

Я жалею лишь о том, что тебя не обнять.

Je eert mij, mijn zon,

Leid me naar de weg, mijn geluk.

Ik ga nu voor een eeuw weg, denk aan die dagen,

Toen we samen waren, voor altijd bewaren.

En in het laatste leven vertrekt ons detachement.

Voor de warmte van mijn geboorteland, zal ik sterven, voor jouw blik,

Maar als een nachtster zal ik terugkeren, mijn liefste, naar jou.

Ik ben gewoon een wilde krijger voor altijd door het lot.

Maar die nacht zal ik zijn waar de vaders zullen wachten.

Het spijt me alleen dat ik je niet kan knuffelen.