Над полями веков - Янтарные Слёзы

Над полями веков, под сплетением крон

Золотые леса помнят тени времён

И закатная кровь разжигает костры,

Опускается ночь по снегам бересты.

Стань холодной росой и услышь мой крик,

Так иди же за мной, мир загадок велик.

Сквозь сплетенье легенд в рунах древних корней

Я несу сполох солнца в души людей.

И лучами луны я крадусь словно волк

Под покровами тьмы, скалясь иглами снов.

Плетью пепельных туч, тенью тленных веков,

Моё имя омыо слезами ветров.

И когда сонмы грёз взмоют в вихрях к богам,

И когда пламя звёзд прикоснётся к вискам,

Капли новой судьбы рухнут с хрипом ворон

В лоно древних лесов, где я буду рождён.

Boven de velden van eeuwen, onder de plexus van kronen

Gouden bossen herinneren aan de schaduwen van de tijd

En het bloed van de zonsondergang ontsteekt vuur,

De nacht valt over de sneeuw van berkenschors.

Word koude dauw en hoor mijn huilen

Dus volg mij, de wereld van mysteries is geweldig.

Door het verweven van legendes in de runen van oude wortels

Ik breng een flits van de zon in de zielen van mensen.

En bij de stralen van de maan kruip ik als een wolf

Onder dekking van de duisternis, grijnzend als naalden van dromen.

Een zweep van grauwe wolken, een schaduw van vergankelijke eeuwen,

Mijn naam wordt gewassen door de tranen van de wind.

En wanneer de menigten dromen in wervelwinden naar de goden stijgen,

En wanneer de vlam van de sterren de tempels raakt,

Druppels van een nieuw lot zullen vallen met het gekwaak van kraaien

In de schoot van de oeroude wouden, waar ik geboren zal worden.