The Undiscovered Land - Xandria

I was born on a snowy winter´s day

In a cradle of ice so cold

I was taken away when I was just a child

By the sign of the serpent gold

To the sun, to the oceans

To a land I have never discovered

Now my hands have been chained to the wheel for so long

I have seen all my fellows drown

But I cannot forget what they have done to me

I am breaking my cage and run

To the sun, to the oceans

To a land I have never discovered

There I will go, there is my hope

To find some peace someday

The moon is rising higher

We use the dark of the night

Invade the secret tower

Get out of sight

She is the queen of nowhere

She´ll be the first and the last

To reach beyond my burden

Oh our candle burns so fast

You have taken my father

And you have taken my mother

You have poisoned the souls of the weak

But you are damned to die by the hands of your own seed

Years they pass by while my search goes on

For the ghost of the one that I loved

For I´ve lost my love in the rage of my revenge

So this journey will never end

To the sun, to the oceans

To a land I have never discovered

There I will go, there is my hope

To the seas, to the mountains

To the meadows I will never leave again

There I lay down, there is my crown

And love always

Ik ben geboren op een besneeuwde winterdag

In een wieg van ijs zo koud

Ik werd weggehaald toen ik nog een kind was

Door het teken van de slang goud

Naar de zon, naar de oceanen

Naar een land dat ik nog nooit heb ontdekt

Nu zijn mijn handen al zo lang aan het stuur geketend

Ik heb al mijn kameraden zien verdrinken

Maar ik kan niet vergeten wat ze me hebben aangedaan

Ik breek mijn kooi en ren weg

Naar de zon, naar de oceanen

Naar een land dat ik nog nooit heb ontdekt

Daar zal ik gaan, daar is mijn hoop

Om op een dag wat rust te vinden

De maan komt hoger op

We gebruiken het donker van de nacht

Val de geheime toren binnen

Ga uit het zicht

Ze is de koningin van nergens

Ze zal de eerste en de laatste zijn

Om verder te reiken dan mijn last

Oh onze kaars brandt zo snel

Je hebt mijn vader meegenomen

En je hebt mijn moeder meegenomen

Je hebt de zielen van de zwakken vergiftigd

Maar je bent verdoemd om te sterven door de handen van je eigen zaad

Jaren gaan voorbij terwijl mijn zoektocht doorgaat

Voor de geest van degene van wie ik hield

Want ik heb mijn liefde verloren in de woede van mijn wraak

Deze reis zal dus nooit eindigen

Naar de zon, naar de oceanen

Naar een land dat ik nog nooit heb ontdekt

Daar zal ik gaan, daar is mijn hoop

Naar de zeeën, naar de bergen

Naar de weilanden ga ik nooit meer weg

Daar ga ik liggen, daar is mijn kroon

En heb altijd lief