Ambrosial - Write Home

Nurturing seeds deprived of love

Enthralled upon a rising sun

Vibrant rays of hope have shone

To adorn this path I walk alone

You set a fire in the meadow, a place I once felt safe

Poured the gasoline and watched our memories erase

Ambrosial rivers flow

Through a valley of famine

You’re gone but I feel your ghost

In the waters I’m standing in

Broken hands will become whole again

As your presence lingers in the waters I’m standing in

The pouring rain has blurred the path

I’m lost in the fallout and there’s no way back

Tracing fields we used to walk

Footsteps dancing to your songs

A melody serene and soft

The wind’s reminder of what I lost

Lost in what we used to have

But I cannot miss what I never had

I tried to lay my misery down, to drown in the sea

But my mind’s as frail as glass so shatter me

Zaden koesteren beroofd van liefde

Geboeid door een opkomende zon

Levendige stralen van hoop hebben geschenen

Om dit pad te versieren, loop ik alleen

Je stak een vuur aan in de wei, een plek waar ik me ooit veilig voelde

De benzine gegoten en onze herinneringen zien wissen

Ambrozijn rivieren stromen

Door een vallei van hongersnood

Je bent weg, maar ik voel je geest

In de wateren waarin ik sta

Gebroken handen worden weer heel

Terwijl je aanwezigheid blijft hangen in de wateren waar ik in sta

De stromende regen heeft het pad vervaagd

Ik ben verdwaald in de gevolgen en er is geen weg terug

Velden traceren waar we vroeger liepen

Voetstappen die dansen op je liedjes

Een melodie sereen en zacht

De wind herinnert eraan wat ik verloren heb

Verloren in wat we vroeger hadden

Maar ik kan niet missen wat ik nooit heb gehad

Ik probeerde mijn ellende neer te leggen, te verdrinken in de zee

Maar mijn geest is zo broos als glas, dus verbrijzel me