I Come to Naught - Woe Unto Me

Behind the dark veil of strayed sanity

I’m drifting in the senseless desert of self-destructive carnal dust

Under cloud of night I keep moving

Despising my burden of concomitance

Jaded with beings, seen their inside

No escape I will always feed their touch

Can’t take no more

Won’t get on with myself

Vainly implore

Cease it all — seal the cell

Mortification of the flesh won’t deceive

One salvation

Bid farewell plunge into relief

Fall from grace — The winds carry me

Down to the gates — of the forgotten

And I give myself — to the waves

Which will drown me down — in sweet silence

Far from ones who’ve spoiled — the value of a man

I’ll lie down in peace — never to see them

Again

Pitch black sunset gives me hope

Getting closer to the last mooring

Shapes of mortals fade away

One final step I take

Cradle of mourning embraces me gently

As I close my eyes

Path of affliction reaches its end

I finally found solace

Achter de donkere sluier van verdwaald gezond verstand

Ik drijf rond in de zinloze woestijn van zelfdestructief vleselijk stof

Onder de wolk van de nacht blijf ik in beweging

Mijn last van gelijktijdigheid verachten

Afgemat van wezens, hun binnenkant gezien

Geen ontsnapping, ik zal hun aanraking altijd voeden

Ik kan er niet meer tegen

Kan niet opschieten met mezelf

smeek tevergeefs

Stop met alles — verzegel de cel

Versterving van het vlees zal niet bedriegen

één redding

Afscheid nemen duik in opluchting

Uit de gratie vallen — De wind draagt ​​me

Tot aan de poorten - van de vergetenen

En ik geef mezelf — aan de golven

Die me zal verdrinken — in zoete stilte

Ver van degenen die hebben verwend — de waarde van een man

Ik zal in vrede gaan liggen - om ze nooit te zien

Nog een keer

Een pikzwarte zonsondergang geeft me hoop

Dichter bij de laatste aanlegplaats komen

Vormen van stervelingen vervagen

Een laatste stap die ik neem

Wieg van rouw omhelst me zachtjes

Terwijl ik mijn ogen sluit

Pad van kwelling bereikt zijn einde

Ik heb eindelijk troost gevonden