Lost Kids - WLVS

Не снова - вновь

Сквозь зубы кровь,

Сквозь кашель сплёвывая ночь,

Утро - сожмёт точь в точь тиски.

Давно ли не пьянят стихи?

Где конфетти беспечный град,

Ветра теплее одеял?

Где взгляд, что тысячью карат

Среди стеклянных глаз сиял?

Всем, кто видит мир, как есть - насквозь,

Кто с этим миром врозь и вопреки,

Ведь там в груди мотор,

Ему приказ молчать - не приговор остыть.

Я, как и ты, боюсь, но выбираю жить.

Я выбираю жить, а не выживать

И в косы заплетать неугомонный ветер.

Я верю - нам никто не запретит мечтать,

Ведь мы с тобой внутри всё еще просто дети,

Затерянные где-то в переходах метро,

Между эпох,

В чьих то песнях между строк,

Забытые на задних сиденьях машин.

Нас на растерзание одного за одним

Отдали чужим городам,

Передозам, запоям,

Пламени дней языкам.

Пусть как еретикам полыхать нам огнём,

Пусть в конце как и всем вам кормить чернозём,

Но сейчас мы выбираем жить.

Niet opnieuw - opnieuw

Bloed door tanden

Door de hoestspugende nacht

Ochtend - zal precies dezelfde bankschroef knijpen.

Is poëzie niet al lang dronken?

Waar confetti een zorgeloze hagel is,

Is de wind warmer dan de dekens?

Waar is de blik die duizend karaat heeft?

Schitteren tussen de glazige ogen?

Aan iedereen die de wereld ziet zoals hij is - door en door,

Wie is apart en tegengesteld aan deze wereld,

Er zit immers een motor in de borst,

Zijn bevel om te zwijgen is geen zin om af te koelen.

Ik ben, net als jij, bang, maar ik kies ervoor om te leven.

Ik kies ervoor om te leven, niet te overleven

En vlecht de rusteloze wind in vlechten.

Ik geloof - niemand zal ons verbieden te dromen,

Omdat jij en ik nog steeds maar kinderen zijn van binnen

Verdwaald ergens in de metropassages

Tussen tijdperken

In iemands liedjes tussen de regels,

Vergeten op de achterbank van auto's.

We worden één voor één verscheurd

Gegeven aan buitenlandse steden

Ik zal een overdosis nemen, ik zal drinken

Vlammen van dagen tot tongen.

Laten we opvlammen als ketters met vuur,

Laat op het einde, zoals jullie allemaal, de zwarte aarde voeden,

Maar nu kiezen we ervoor om te leven.