Одни из всех - WLVS

Кто без ключей готов открыть любую из дверей,

Разбить любые из оков, цепей и кандалов?

Один из всех отцов, одна из матерей.

Так почему все песни не ему, от чего все стихи не ей?

На чьих плечах ты с первых дней был выше всех преград,

Кто средь любой пустыни без труда отыщет водопад,

Кто рядом зная и наугад и в горести, и в счастье,

Те у кого на каждую из ссадин найдется пластырь,

От всех тревог -- лекарство.

Те, что никогда не врут,

За чьим порогом дом, где ждут на сотню лет или на пять минут.

Пришьют оторванный карман,

Всё, что разбито, склеят в миг,

И сотни километров ран

Затянутся в руках у них.

Пускай тернистых троп пути заводят далеко от дома, Туда, где холодно и все вокруг так незнакомо,

Пусть гаснет солнце и навек звёзды скрываются вдали, Любую тьму разрежет света луч родительской любви.

Wie zonder sleutels klaar is om een ​​van de deuren te openen,

Een van de boeien, kettingen en boeien breken?

Een van alle vaders, een van de moeders.

Dus waarom zijn alle liedjes niet voor hem, waarom zijn alle gedichten niet voor haar?

Op wiens schouders je vanaf de eerste dagen boven alle obstakels stond,

Wie in welke woestijn dan ook kan gemakkelijk een waterval vinden,

Die dichtbij is, wetend en willekeurig en in verdriet en in geluk,

Degenen die een pleister hebben voor elk van de schaafwonden,

Alle angst is de remedie.

Degenen die nooit liegen

Voorbij wiens drempel een huis is waar ze honderd jaar of vijf minuten wachten.

Naai een gescheurde zak vast

Alles wat kapot is, wordt in een oogwenk aan elkaar gelijmd,

En honderden kilometers wonden

Draai in hun handen.

Laat de doornige paden ver van huis leiden, Waar het koud is en alles om je heen zo onbekend is,

Laat de zon uitgaan en de sterren verbergen zich voor altijd in de verte, Elke duisternis zal worden doorgesneden door het licht van een straal van ouderlijke liefde.