The Shape Truth Takes - Witch Mountain

I don’t hear you speak anymore

You’re fading away

Today I was a weightless gust of easy southern air

I don’t feel your heat anymore

You never could stay

I dropped the awkward chains of earthly promises

I drifted and my emptiness was blissfully aware

that all that mattered of myself was there

I thought that I knew who you were

But how could I know

Today I was a lonely rusted wreck beside the road

You’re always searching for

Things you carry with you

and every life that passed by mired me deeper

I waited for the rain to pour and wash me clean and cold

or for the loving earth to take me whole

Each day I wait for some new shape to take me till I know

what is the shape that truth will take, what will it show

Waiting I graze the sky

grasping all I pass by

Fall, lose all, all falls away

When you started dreaming

I thought it would be fleeting

Was it a naive thing

Thinking we would always be

You’ve lost your face now

You take up no space now

You’ve turned around, shut down

Without a goodbye, without making a sound

I come and go and never know when I will find my way

But I will trust in life and lust to lead me day by day

Each day I wait for some new shape to take me till I am

The honesty I long to be;

where I began

Ik hoor je niet meer praten

Je vervaagt

Vandaag was ik een gewichtloze vlaag van gemakkelijke zuidelijke lucht

Ik voel je warmte niet meer

Je zou nooit kunnen blijven

Ik liet de ongemakkelijke kettingen van aardse beloften vallen

Ik dreef weg en mijn leegte was gelukzalig bewust

dat alles wat er voor mij toe deed er was

Ik dacht dat ik wist wie je was

Maar hoe kon ik het weten?

Vandaag was ik een eenzaam verroest wrak langs de weg

Je bent altijd op zoek naar

Dingen die je bij je draagt

en elk leven dat voorbijging, bracht me dieper in de war

Ik wachtte tot de regen zou komen gieten en was me schoon en koud

of voor de liefdevolle aarde om mij heel te nemen

Elke dag wacht ik op een nieuwe vorm die me meeneemt tot ik het weet

wat is de vorm die waarheid zal aannemen, wat zal het laten zien?

Wachtend graas ik door de lucht

alles grijpend wat ik passeer

Vallen, alles verliezen, alles valt weg

Toen je begon te dromen

Ik dacht dat het vluchtig zou zijn

Was het naïef?

Denkend dat we dat altijd zouden zijn

Je bent nu je gezicht kwijt

Je neemt nu geen ruimte in beslag

Je hebt je omgedraaid, stilgelegd

Zonder afscheid, zonder geluid te maken

Ik kom en ga en weet nooit wanneer ik mijn weg zal vinden

Maar ik zal vertrouwen in het leven en de lust om me van dag tot dag te leiden

Elke dag wacht ik op een nieuwe vorm die me meeneemt tot ik ben

De eerlijkheid die ik graag wil zijn;

waar ik begon