Reason's Desire - Winds

In a fate beyond the mind’s eye

I see no reasoned foresight

Whether eyes can envision the trace

The sun will cast light anyway

And when I arose from the heavens

I found this to be true

For who was I to foresee my waning

Time’s presence has passed

And in the darkest hour of my existence

Vanity was still my demise

As silence arrives to fill my world

I realize my stillness of mind

While beyond the dreamscapes

Echoes revolve from afar

I can hear their voices, speaking of my angels

Whispering thoughts of a kingdom divine

To me, the fallen?

In een lot voorbij het geestesoog

Ik zie geen gemotiveerde vooruitziendheid

Of ogen zich het spoor kunnen voorstellen?

De zon zal hoe dan ook licht werpen

En toen ik opstond uit de hemel

Ik vond dat dit waar was

Want wie was ik om te voorzien dat ik zou afnemen?

De aanwezigheid van de tijd is verstreken

En in het donkerste uur van mijn bestaan

IJdelheid was nog steeds mijn ondergang

Als de stilte komt om mijn wereld te vullen

Ik besef dat mijn gemoedsrust

Terwijl voorbij de droomlandschappen

Echo's draaien van verre

Ik hoor hun stemmen, sprekend over mijn engelen

Fluisterende gedachten aan een goddelijk koninkrijk

Voor mij, de gevallenen?