Our Strange Progression - William Ryan Fritch

Empty bellied gods, unsatisfied man,

Though we devour one another we can never stomach ourselves.

Oh hollow beast, human discord rings out hanging in suspense.

How can we resolve such a flawed progression?

Lonely gods and mirthless men,

Oh how we glut and we kill,

With the hope that something will fill this hollowness inside

Oh gutted beast, human discord rings out.

How can we resolve such a flawed progression?

Oh such rage such rage, consumptive and blinding

I am forced to smolder it like an abandoned coal

Hollow beast human discord rings out and there may be no resolve to our strange

progression.

Leegbuikgoden, ontevreden man,

Hoewel we elkaar verslinden, kunnen we onszelf nooit opeten.

Oh hol beest, menselijke onenigheid klinkt hangend in spanning.

Hoe kunnen we een dergelijke gebrekkige progressie oplossen?

Eenzame goden en vreugdeloze mannen,

Oh hoe we overspannen en we doden,

Met de hoop dat iets deze leegte van binnen zal vullen

Oh, ontdaan beest, menselijke onenigheid klinkt.

Hoe kunnen we een dergelijke gebrekkige progressie oplossen?

Oh zo'n woede, zo'n woede, consumerend en verblindend

Ik ben gedwongen om het te smeulen als een verlaten kolen

Holle beest menselijke onenigheid klinkt en er kan geen oplossing zijn voor onze vreemde

progressie.