The Night - Will Cookson

Bare bound the wolves gathered round

As on the forest floor in leaves she lay

Her skin pale her fingers frail

As in the arms of the night we made her stay

Dark now the candle’s gone out

But in these dreams you get burned just the same

And you feel scared and so unprepared

For the role that you’re playing in this game

And it’s so hard I know to keep on with the show

When you feel just like hiding in a cave

But nothing in the dark can grow so give it just one more time

We won’t solve our woes by flying away

So quiet now the stars have come out

These constellations have led so many home

But they’re light years away from our fears

The dark inky seas we sail alone

Over the sea and foam bright lights will call us home

As the heart longs for the scenes of yesterday

When under the waves we go some of the dreams that we leave behind

Might float and help the lost to find their way

When all the stars implode and all these dreams erode

Who knows what’ll remain without the light

But now that we’re here I hope that the sun might heal our scars

And help to ease our fear of the night

And though we might still be scared of the night

We’ll be safe in each other’s arms until morning light

Naakt gebonden de wolven verzameld rond

Zoals ze op de bosbodem in bladeren lag

Haar huid bleek haar vingers broos

Als in de armen van de nacht hebben we haar laten blijven

Donker nu is de kaars uit

Maar in deze dromen verbrand je net zo goed

En je voelt je bang en zo onvoorbereid

Voor de rol die je speelt in deze game

En het is zo moeilijk dat ik weet om door te gaan met de show

Als je zin hebt om je in een grot te verstoppen

Maar niets in het donker kan groeien, dus geef het nog een keer

We lossen onze ellende niet op door weg te vliegen

Zo stil nu de sterren tevoorschijn komen

Deze sterrenbeelden hebben zo velen naar huis geleid

Maar ze zijn lichtjaren verwijderd van onze angsten

De donkere, inktzwarte zeeën die we alleen bevaren

Over de zee en het schuim zullen felle lichten ons naar huis bellen

Zoals het hart verlangt naar de scènes van gisteren

Als we onder de golven zijn, gaan we enkele van de dromen die we achterlaten

Zou kunnen drijven en de verdwaalden kunnen helpen hun weg te vinden

Wanneer alle sterren imploderen en al deze dromen eroderen

Wie weet wat er over blijft zonder het licht

Maar nu we hier zijn, hoop ik dat de zon onze littekens zal genezen

En help onze angst voor de nacht te verlichten

En hoewel we misschien nog steeds bang zijn voor de nacht

We zijn tot het ochtendgloren veilig in elkaars armen