Beniamin - Wilki

Nosił czarną koszulę, miał oczy pełne łez, a na imię Beniamin

Nie było takich miejsc w których nie chciał by być

Płakał z deszczem i nocą, gdy szukał swoich gwiazd, pytał wciąż o to samo:

Kiedy skończy się taka droga i gdzie…

Gdzie jest mój dom, dom, dom…

Lato wybuchło miłością i biegli odtąd jak białe, szalone konie

Lecz siły coraz mniej mieli w drodze we mgle

A potem poszli już razem szukać nowych gwiazd

Pytali znów o to samo

Kiedy skończy się taka droga i gdzie…

Gdzie jest nasz dom, dom, dom…

Hij droeg een zwart shirt, zijn ogen stonden vol tranen en zijn naam was Benjamin

Er waren geen plaatsen waar hij niet wilde zijn

Hij huilde van de regen en 's nachts, als hij naar zijn sterren zocht, stelde hij steeds weer dezelfde vragen:

Wanneer houdt zo'n weg op en waar...

Waar is mijn huis, huis, huis...

De zomer brak met liefde uit en sindsdien renden ze als witte gekke paarden

Maar onderweg in de mist hadden ze steeds minder kracht

En toen gingen ze samen op zoek naar nieuwe sterren

Ze stelden weer dezelfde vraag

Wanneer houdt zo'n weg op en waar...

Waar is ons huis, huis, huis...