The Elf, the Man and the Muse - Wildpath

The night surrounds me while I’m loosing my brain.

Morphey’s left me, alone I’m standing awake.

Hit by sounds of time and all my past life,

When I close my eyes my mind fights against my lies.

I’m led by the moon on a way through a moor,

Thrilling with the leaves, my thoughts are spread by the wind.

Then I hear voices coming from nowhere,

Some kind of fantasy blowing my reason away.

To enlight my drab survival, I’ll stay in my worthwhile insomniacs!

An Elf whispers me «respect», «sensibility».

To trust what I see, throwing my glance beyond the mist.

My feet on the ground, I can feel earth’s energies.

Filling my spirit with logic and fantasy.

Then a charming muse, tells me to stop and feel.

Maybe in this world, we can fly without wings.

Power of creation in a tear or a smile,

With faith and devotion my passions should rule my mind.

Free me from a world where

Dreams die.

My light’s fading,

I’ve tried, but we shouldn’t

Divide to bless our will.

Frre me from a world where

Dreams die.

My light’s fading,

I’ve tried, but we shouldn’t

Divide to bless our will.

Free me from a world where

Dreams die.

My light’s fading,

I’ve tried, but we shouldn’t

Divide to bless our will.

Free me from a world where

Dreams die.

My light’s fading,

I’ve tried, but we shouldn’t

Divide to bless our will.

To enlight my drab survived, I’ll stay in my, in my worthwhile insomniacs!

De nacht omringt me terwijl ik mijn hersens verlies.

Morphey heeft me in de steek gelaten, alleen sta ik wakker.

Getroffen door geluiden van tijd en mijn hele vorige leven,

Als ik mijn ogen sluit, vecht mijn geest tegen mijn leugens.

Ik word geleid door de maan op een weg door een heide,

Opwindend met de bladeren, worden mijn gedachten verspreid door de wind.

Dan hoor ik stemmen uit het niets komen,

Een soort fantasie die mijn reden wegblaast.

Om mijn saaie overleving te verlichten, blijf ik in mijn waardevolle slapelozen!

Een Elf fluistert me «respect», «gevoeligheid» in.

Om te vertrouwen op wat ik zie, mijn blik door de mist werpend.

Met mijn voeten op de grond, kan ik de energieën van de aarde voelen.

Mijn geest vullen met logica en fantasie.

Dan zegt een charmante muze me te stoppen en te voelen.

Misschien kunnen we in deze wereld vliegen zonder vleugels.

Creatiekracht in een traan of een glimlach,

Met geloof en toewijding zouden mijn passies mijn geest moeten beheersen.

Bevrijd me van een wereld waar

Dromen sterven.

Mijn licht vervaagt,

Ik heb het geprobeerd, maar dat zouden we niet moeten doen

Verdeel om onze wil te zegenen.

Kom uit een wereld waar

Dromen sterven.

Mijn licht vervaagt,

Ik heb het geprobeerd, maar dat zouden we niet moeten doen

Verdeel om onze wil te zegenen.

Bevrijd me van een wereld waar

Dromen sterven.

Mijn licht vervaagt,

Ik heb het geprobeerd, maar dat zouden we niet moeten doen

Verdeel om onze wil te zegenen.

Bevrijd me van een wereld waar

Dromen sterven.

Mijn licht vervaagt,

Ik heb het geprobeerd, maar dat zouden we niet moeten doen

Verdeel om onze wil te zegenen.

Om mijn saaie overleefd te verlichten, blijf ik in mijn, in mijn waardevolle slapelozen!