My Thirty Thousand - Billy Bragg, Wilco

Paul Robeson, he’s the man

That faced the Ku Klux Klan

On hollow grove’s golfing ground

His words come sounding

And all around him there

To jump and clap and cheer

I sent the best I had, the best I had

My thirty thousand

The Klansman leader said

That Paul would lose his head

When thirty five thousand vets

Broke up that concert

But less than four thousand came

To side with the Klan

But around Paul’s lonesome oak

My thirty thousand

A beersoaked brassy band

Did snortle round the grounds

Four hundred noblest souls

Westchester’s manhood

And they looked exactly like

The fleas on a tiger’s back

Lost fish in the waters of

My thirty thousand

When Paul had sung and gone

And the kids and babies home

Cops came with guns and clubs

And they clubbed and beat 'em

Well, I’d hate to be a cop

Caught with a bloody stick

'Cause you can’t bash the brains

Out of thirty thousand

Each eye you tried to gouge

Each skull you tried to crack

Has a thousand, thousand friends

Around this green grass

If you furnish the skull someday

I’ll pass out the clubs and guns

To the billion hands that love

My thirty thousand

Each wrinkle on your face

I know it at a glance

You cannot run and hide

Nor duck nor dodge them

And your carcass and your deeds

Will fertilize the seeds

Of the men that stood to guard

My thirty thousand

Of the men that stood to guard

My thirty thousand

Paul Robeson, hij is de man

Dat stond tegenover de Ku Klux Klan

Op het golfterrein van Hollow Grove

Zijn woorden klinken

En overal om hem heen daar

Om te springen en te klappen en te juichen

Ik stuurde de beste die ik had, de beste die ik had

Mijn dertigduizend

De Klansman-leider zei:

Dat Paul zijn hoofd zou verliezen

Wanneer vijfendertigduizend dierenartsen

Breekte dat concert uit

Maar er kwamen minder dan vierduizend

Aan de kant van de Klan

Maar rond de eenzame eik van Paul

Mijn dertigduizend

Een met bier doordrenkte brassy-band

Snuiven rond het terrein

Vierhonderd edelste zielen

Westchesters mannelijkheid

En ze zagen er precies zo uit

De vlooien op de rug van een tijger

Verloren vis in de wateren van

Mijn dertigduizend

Toen Paul had gezongen en weg was

En de kinderen en baby's naar huis

Politie kwam met geweren en knuppels

En ze sloegen en sloegen ze

Nou, ik zou niet graag politieagent zijn

Gevangen met een bloedige stok

Omdat je de hersens niet kunt bashen

Van de dertigduizend

Elk oog dat je probeerde te gutsen

Elke schedel die je probeerde te kraken

Heeft duizendduizend vrienden

Rond dit groene gras

Als je op een dag de schedel inricht

Ik zal de clubs en geweren uitdelen

Aan de miljard handen die liefhebben

Mijn dertigduizend

Elke rimpel op je gezicht

Ik ken het in één oogopslag

Je kunt niet rennen en verbergen

Noch eend noch ontwijk ze

En je karkas en je daden

Zal de zaden bevruchten

Van de mannen die stonden te bewaken

Mijn dertigduizend

Van de mannen die stonden te bewaken

Mijn dertigduizend