Fairy Woods - Whispering Woods

As I go down along the mystic path

I see fireflies reaching for the stars

Dreamy mist below the forests leaves

Sweeps away my darkest of dreams

The elder trees are awaiting my call

They open the ground, in sleep now I fall.

Inside the woods with the fairy name

Sits mother Gaia alone with her pain

Whispering the poem of wretched dreams

Hyperion’s gone, the sun is in tears.

«Mother, are you there?

The moon and the sun are my gift to you,

shed the pain and bring forth the light.»

Above the gloomy and sparkling flowers

Rests a beauty with heart cold and sour,

Her soul has been taken a long long time ago

Faustus himself, is dead and no more.

«Spirits of the woods, come to me and take my breath and light the sky,

forever night.»

Terwijl ik het mystieke pad afdaal

Ik zie vuurvliegjes naar de sterren reiken

Dromerige mist onder de bosbladeren

Veegt mijn donkerste dromen weg

De vlierbomen wachten op mijn oproep

Ze openen de grond, in slaap val ik nu.

In het bos met de naam van de fee

Zit moeder Gaia alleen met haar pijn

Het gedicht van ellendige dromen fluisteren

Hyperion is weg, de zon is in tranen.

'Moeder, ben je daar?

De maan en de zon zijn mijn geschenk aan jou,

werp de pijn af en breng het licht voort».

Boven de sombere en sprankelende bloemen

Rust een schoonheid met hart koud en zuur,

Haar ziel is lang geleden weggenomen

Faustus zelf is dood en niet meer.

«Geesten van het bos, kom naar me toe en haal adem en verlicht de lucht,

voor altijd nacht.»