Burn the Flames - Wednesday 13

Here I sit a vampire, and my piano.

The flames burn, glarringly higher.

And the eyes, that stare through the darkness,

though they have no form, there’s no need for alarm.

So burn.

So burn, burn the flames higher, and higher.

So burn, burn the flames never, to expire.

Here I sit a skeleton, and my organ.

The candles in my kettle all burn hellishly, hellish hell.

And the laughter, un-ending echoes through the haunted house,

a little Christmas spirit, ghostly haunting deadly spirit.

Every creature is stirring, even the mouse.

So burn.

Here I sit myself, at my instruments.

Here they sit, at their intruments.

And the music feels, and feels,

terrifies, horrifies, forever scares.

Children of the night, what music we make.

So burn.

Hier zit ik een vampier en mijn piano.

De vlammen branden, schril hoger.

En de ogen, die staren door de duisternis,

hoewel ze geen vorm hebben, is er geen reden tot ongerustheid.

Dus branden.

Dus brand, brand de vlammen hoger en hoger.

Dus brand, brand de vlammen nooit, om te doven.

Hier zit ik een skelet, en mijn orgel.

De kaarsen in mijn ketel branden allemaal hels, helse hel.

En het gelach, onophoudelijk echoot door het spookhuis,

een beetje kerstsfeer, spookachtige, spookachtige dodelijke geest.

Elk wezen roert, zelfs de muis.

Dus branden.

Hier zit ik zelf, bij mijn instrumenten.

Hier zitten ze, aan hun instrumenten.

En de muziek voelt, en voelt,

beangstigt, schrikt, maakt voor altijd bang.

Kinderen van de nacht, wat voor muziek maken we.

Dus branden.