Shrinking Violet - Wear Your Wounds

My love, please just wait a second

There’s something you must understand

My disease is such a flawed design

The true absence of hope and light

I once lived on, on a placid hill

So young and invincible

With an innocence so deliberate

I never saw the storms coming

As I grew tall timid skies turned grey

Wind picked up and all the petals swayed

Those tears, they fell down as pouring rain

A shrinking violet, I must have lost my way

So I journeyed on, deep into the black

And delicately he then took my hand

Pulled me closer and never ever left

My faithful darkness, a most loyal friend

Mijn liefste, wacht even a.u.b.

Er is iets dat je moet begrijpen

Mijn ziekte is zo'n gebrekkig ontwerp

De ware afwezigheid van hoop en licht

Ik woonde ooit op, op een rustige heuvel

Zo jong en onoverwinnelijk

Met een onschuld zo opzettelijk

Ik heb de stormen nooit zien aankomen

Toen ik groter werd, werd de schuchtere lucht grijs

De wind stak op en alle bloemblaadjes zwaaiden heen en weer

Die tranen, ze vielen naar beneden als stromende regen

Een krimpend viooltje, ik moet de weg kwijt zijn

Dus reisde ik verder, diep in het zwart

En voorzichtig pakte hij mijn hand vast

Heeft me dichter bij elkaar getrokken en nooit meer weggegaan

Mijn trouwe duisternis, een trouwste vriend