Fog - Wear Your Wounds

I can’t let go and dare to dream

Like pretty people with poison pens

When brittle ones are so torn apart

By broken books and the crooked cross

Gazing out on this world in flames

Sometimes I don’t know what to say

The pain is precious, yeah, it may be

I lick my wounds to remind me

Sooner or later every flame burns out

Without the fuel siphoned from our hearts

And i have faith in my disbelief

And the turbulence that it breeds

If we let our world go up in flames

The truth never mattered anyway

The pain is precious, don’t you see

I lick my wounds to remind me

When will this fog finally leave us?

Ik kan niet loslaten en durf te dromen

Zoals mooie mensen met gifpennen

Wanneer broze zo uit elkaar worden gescheurd

Door gebroken boeken en het kromme kruis

Uitkijken op deze wereld in vlammen

Soms weet ik niet wat ik moet zeggen

De pijn is kostbaar, ja, misschien wel

Ik lik mijn wonden om me eraan te herinneren

Vroeg of laat gaat elke vlam uit

Zonder de brandstof die uit ons hart wordt gepompt

En ik heb vertrouwen in mijn ongeloof

En de turbulentie die het veroorzaakt

Als we onze wereld in vlammen laten opgaan

De waarheid deed er toch nooit toe

De pijn is kostbaar, zie je niet?

Ik lik mijn wonden om me eraan te herinneren

Wanneer zal deze mist ons eindelijk verlaten?