Скажи зачем - Владимир Ждамиров

Ну где ж вы годы, детства золотого.

Куда уходят, озорные дни?

Нельзя назад, нам к ним, вернуться снова.

Останутся, лишь в памяти, они.

А за деревней, лес шумит угрюмый.

Где был когда-то крохотный лесок.

А помнишь ту березку молодую.

С которой пили, мы весенний сок.

Припев:

Душа моя, с годами не остыла.

А сердце бьется, память теребя.

Скажи, зачем нас время разлучило?

Скажи зачем, я помню про тебя?

Но время наше, быстро пролетело.

И не вернуть, от прошлого ни дня.

Душа моя в разлуке опустела.

И позабыла, ты давно меня.

Припев.

Дороги наши, в жизни разминулись.

Ты замужем, я тоже не один.

Не знаю, позабыть тебя смогу ли.

Хоть и покрыт, я инеем седин.

Припев.

Скажи зачем, я помню про тебя?

Скажи зачем, я помню про тебя?

Nou, waar ben je jaren, gouden jeugd.

Waar gaan de ondeugende dagen heen?

Het is voor ons onmogelijk om naar hen terug te gaan, om weer terug te keren.

Ze blijven alleen in het geheugen.

En achter het dorp ritselt het sombere bos.

Waar ooit een klein bos was.

Herinner je je die jonge berk nog.

Waarvan we dronken, zijn we lentesap.

Refrein:

Mijn ziel is door de jaren heen niet afgekoeld.

En het hart klopt en trekt aan de herinnering.

Vertel me eens, waarom heeft de tijd ons gescheiden?

Vertel me waarom, herinner ik me jou nog?

Maar onze tijd vloog snel voorbij.

En keer niet terug, geen dag uit het verleden.

Mijn ziel is leeg in afgescheidenheid.

En je bent me al heel lang vergeten.

Refrein.

Onze wegen, in het leven, misten elkaar.

Je bent getrouwd, ik ben ook niet alleen.

Ik weet niet of ik je kan vergeten.

Hoewel bedekt, ben ik grijs van de vorst.

Refrein.

Vertel me waarom, herinner ik me jou nog?

Vertel me waarom, herinner ik me jou nog?