Память из прошлого - Витольд Петровский

1 куплет

Город, снова зовет меня вдаль, дорог

Я же пытался остаться, но жаль не смог

Память о прожитом времени давит

Листая мгновения мысли все, о тебе

Припев:

Наверное тысячу раз- просил

Не повернуть тебя

И за любовью твоей ходил

Как сумасшедший я

Ты умоляла не раз — простить,

Слезы роняя в такт,

Но только больше меня любить

Как прежде не сможет

Куплет 2

Листья, летают и тают у ног моих

Взгляды, я не замечаю людей других

Чувства охвачены пламенем

Пусто, в душе только в памяти все слова

Из нашего прошлого

Припев,

Но я же тысячу раз…

Не повернуть тебя

И за любовью твоей ходил

Как сумасшедший я

Ты умоляла не раз — простить,

Слезы роняя в такт,

Но только больше меня любить

Как прежде не сможет

Но я просил небо

Вернуть тебя

Ты умоляла не раз простить

Слёзы роняя в такт

Нот только больше меня любить

Как прежде не сможешь

1 vers

De stad roept me weer in de verte, wegen

Ik probeerde te blijven, maar dat lukte helaas niet

De herinnering aan de afgelopen tijd drukt

Bladerend door de momenten van denken, alles over jou

Refrein:

Waarschijnlijk duizend keer gevraagd

Draai je niet om

En ik volgde je liefde

Hoe gek ben ik

Je smeekte meer dan eens - om te vergeven,

Tranen die op het ritme vallen,

Maar hou alleen meer van me

Zoals voorheen kan hij niet

Vers 2

Bladeren vliegen en smelten aan mijn voeten

Bekeken, ik let niet op andere mensen

Gevoelens staan ​​in brand

Leeg, in de ziel alleen in het geheugen alle woorden

Uit ons verleden

Refrein,

Maar ik ben duizend keer...

Draai je niet om

En ik volgde je liefde

Hoe gek ben ik

Je smeekte meer dan eens - om te vergeven,

Tranen die op het ritme vallen,

Maar hou alleen meer van me

Zoals voorheen kan hij niet

Maar ik vroeg de hemel

breng je terug

Je smeekte meer dan eens om te vergeven

Tranen vallen op de beat

Niet alleen meer van me houden

Zoals voorheen kan je niet