Burnout - Victory Pill, Graeme Cornies

It could never work, it was closing in

It’s coming down again

Without words to let it out

I still remember when

You became my sole intention

With the clarity that kills

Still whispering through my silences

It’s like a hole that never fills

And it’s killing me still

Keep walking it off

With a little lost and a little gained, I’ll begin

Still weeding you out from under my skin

With a little lost and a little gained, I’ll begin again

Two sides of me, two sides of me

Could never see eye to eye

Stand on either side of one divided sea

Divided sea, when it seems

You shine like the stars, but I can’t fight the feeling

You’ll only make me colder, burnout when I’m stone-cold

You shine like the stars, burning through my ceiling

But you make me colder, burnout, leave me well alone

How much you must take this for granted

That things would always stay the same

However thin you spread yourself across our

Former imagining

Two sides of me, two sides of me

Could never see eye to eye

Stand on either side of one divided sea

Divided sea, when it seems

You shine like the stars, but I can’t fight the feeling

You’ll only make me colder, burnout when I’m stone-cold

You shine like the stars, burning through my ceiling

But you make me colder, burnout, leave me well alone

Still with myself in the deafening silence

You keep staining my eyes with the past I started

Leaves me waiting for life from a dying star

You keep staining my eyes with the past I started

You shine like the stars, but I can’t fight the feeling

You’ll only make me colder, burnout when I’m stone-cold

You shine like the stars, burning through my ceiling

But you make me colder, burnout, leave me well alone

Leave me well alone

You shine like the stars

You shine like the stars

You shine like the stars, burning through my ceiling

Burnout, leave me well alone

Het zou nooit kunnen werken, het kwam dichterbij

Het komt er weer aan

Zonder woorden om het uit te laten

Ik herinner me nog wanneer

Je werd mijn enige bedoeling

Met de duidelijkheid die dodelijk is

Ik fluister nog steeds door mijn stiltes

Het is als een gat dat nooit opvult

En het vermoordt me nog steeds

Blijf het uitlopen

Met een beetje verloren en een beetje gewonnen, zal ik beginnen

Ben je nog steeds van onder mijn huid aan het wieden

Met een beetje verloren en een beetje gewonnen, zal ik opnieuw beginnen

Twee kanten van mij, twee kanten van mij

Kon nooit oog in oog zien

Ga aan weerszijden van een verdeelde zee staan

Verdeelde zee, als het lijkt

Je schijnt als de sterren, maar ik kan niet tegen het gevoel vechten

Je maakt me alleen kouder, burn-out als ik steenkoud ben

Je schijnt als de sterren, brandend door mijn plafond

Maar je maakt me kouder, burn-out, laat me met rust

Hoeveel moet je dit als vanzelfsprekend beschouwen?

Dat de dingen altijd hetzelfde zouden blijven

Hoe dun je je ook verspreidt over onze

Vroegere verbeelding

Twee kanten van mij, twee kanten van mij

Kon nooit oog in oog zien

Ga aan weerszijden van een verdeelde zee staan

Verdeelde zee, als het lijkt

Je schijnt als de sterren, maar ik kan niet tegen het gevoel vechten

Je maakt me alleen kouder, burn-out als ik steenkoud ben

Je schijnt als de sterren, brandend door mijn plafond

Maar je maakt me kouder, burn-out, laat me met rust

Nog steeds bij mezelf in de oorverdovende stilte

Je blijft mijn ogen bevlekken met het verleden waar ik aan begon

Laat me wachten op het leven van een stervende ster

Je blijft mijn ogen bevlekken met het verleden waar ik aan begon

Je schijnt als de sterren, maar ik kan niet tegen het gevoel vechten

Je maakt me alleen kouder, burn-out als ik steenkoud ben

Je schijnt als de sterren, brandend door mijn plafond

Maar je maakt me kouder, burn-out, laat me met rust

Laat me goed met rust

Je straalt als de sterren

Je straalt als de sterren

Je schijnt als de sterren, brandend door mijn plafond

Burn-out, laat me goed met rust