Dear Death, - Vesuvius

Dear death

How have you been?

It’s been awhile since I’ve felt your warmth envelope my skin

Sometimes I hear your whisper echo between my sheets

Or let your poems whisk me off to sleep

Do you miss me?

The scent of smoke drifting from my clothes

Like a perfume that you loathe

But cherish when you’re alone

And I can’t say the same

Your grasp once swallowed me whole but I’m okay

Now I’m okay

Dear death

I hear your knuckles graze my door

The winter months have reached their crux

I’m sure you long for warmth

But the corners of my conscious suffer to let me know

That if you lay a minute in my bed it’ll be so hard to see you go

Did you love me?

I swear I never meant to do you wrong

You saw right through me all along

And even if your body felt like home

And your essence is in all I am and all I know

Maybe I’m just better off alone

And how am I supposed to sleep at night?

Knowing that your ghost is waiting for me on the other side?

And I will keep my head above the surface until your rivers run dry

These brittle bones harness the strength to fight

You may consume every piece of me

Just leave me be

And when you turn your back on me

And tell me I’ll die alone

I feel everything you’ve taken

In the marrow of my bones

What if I never loved you?

What was I to say

If you sacrifice what is most dear to me

As a plea for me to stay?

And I’m sorry that it must end this way

But now I’m okay

Lieve dood

Hoe was het met je?

Het is een tijdje geleden dat ik je warmte op mijn huid heb gevoeld

Soms hoor ik je gefluister tussen mijn lakens

Of laat me door je gedichten in slaap vallen

Mis je me?

De geur van rook die uit mijn kleren drijft

Als een parfum waar je een hekel aan hebt

Maar koester het als je alleen bent

En ik kan niet hetzelfde zeggen

Je greep heeft me ooit helemaal opgeslokt, maar ik ben in orde

Nu ben ik in orde

Lieve dood

Ik hoor je knokkels langs mijn deur grazen

De wintermaanden hebben hun crux bereikt

Ik weet zeker dat je verlangt naar warmte

Maar de hoeken van mijn bewustzijn lijden om het me te laten weten

Dat als je even in mijn bed ligt, het zo moeilijk zal zijn om je te zien gaan

Hield je van mij?

Ik zweer dat het nooit mijn bedoeling was om je kwaad te doen

Je zag me al die tijd dwars door me heen

En zelfs als je lichaam aanvoelde als thuis

En je essentie zit in alles wat ik ben en alles wat ik weet

Misschien ben ik gewoon beter af alleen

En hoe moet ik 's nachts slapen?

Wetende dat je geest aan de andere kant op me wacht?

En ik zal mijn hoofd boven het oppervlak houden totdat je rivieren opdrogen

Deze broze botten benutten de kracht om te vechten

Je mag elk stukje van mij consumeren

Laat me gewoon met rust

En als je me de rug toekeert

En zeg me dat ik alleen zal sterven

Ik voel alles wat je hebt genomen

In het merg van mijn botten

Wat als ik nooit van je heb gehouden?

Wat moest ik zeggen?

Als je opoffert wat me het dierbaarst is

Als een pleidooi voor mij om te blijven?

En het spijt me dat het zo moet eindigen

Maar nu ben ik in orde