This House Is Not A Home - Vesuvius

Ive reached the Crux

With bent and pissonant faith

The cripping violence in my calm

Allocates

No Escape

Discourse, Disharmony

Subdued in a blink and dreamless sleep

Grandeur AND Larceny

The Volatile becomes my verity

Desaturate these dismal eyes

Clot the flux to my cortex

Conceal the maelstorm inside

I still discearn the scars of your abandonment

Mother where has the sun gone

Cause this old soul has felt far too cold

For too long

And ill wait through the darkest winter

My brittle bones buried in the creases of your bed

And ill wait six feet under

For you to come home

To speak my name AGAIN

Ive come to find my depth

My place of solace

My place of rest

A skeleton drowning in the tips of your shadow

My lapen conscience eviscerated and hollowed

Disperse these umbral skies

Betrieve my inherited demons

So i can sleep at night

And ill wait

Through the darkest winter

My brittle bones buried in the creases of your bed and Ill wait six feet under

For you to come home

To speak my name AGAIN

I found God in my sleep last night

In a place so vast, a space so dark

A void I’d crawl into

On the premise that i would NEVER awake

And we spoke.

Oh, we spoke endlessly.

Blissfully of nothing.

His words were DEAFENING.

His words we silent defiant of my notoriety.

Violent as my nature, and quiet as my thought.

His quivers ripple through the seams of my anatomy.

His words shattered my ribecage, distructive as my subconscious.

And i looked into his eyes an ounce short of conviction and said that DON’T

WANT TO DIE.

With affirmation he stated that i find death in the darkest corners of the

greatest perhaps.

And to find myself, i must have faith in that.

Return me to the empty house

In which i grew

Where i would converse with ghosts

A crawl space with a roof

And I know that I don’t know who

The voice that calls from the other end pertains to

But i remember in my solitude

You were there too

FATHER

Where has the light fled?

A broken boy beaten and crucified at the hands of your surrogate

With the remains os this vessel

I will submerge my contempt

This repression is a loaded GUN

Ive cut the Flux to the vitals

I am my father’s son

Ik heb de crux bereikt

Met gebogen en pissonant geloof

Het verpletterende geweld in mijn rust

Toewijzen

Geen ontsnapping

Verhandeling, disharmonie

Gedempt in een knipperende en droomloze slaap

Grootsheid EN diefstal

De vluchtige wordt mijn waarheid

Verzadig deze akelige ogen

Klonter de flux naar mijn cortex

Verberg de maalstorm van binnen

Ik zie nog steeds de littekens van je verlating

Moeder waar is de zon gebleven

Want deze oude ziel heeft het veel te koud gevoeld

Veel te lang

En ziek wachten door de donkerste winter

Mijn broze botten begraven in de plooien van je bed

En ziek wachten zes voet onder

Voor jou om thuis te komen

Om mijn naam OPNIEUW uit te spreken

Ik ben gekomen om mijn diepte te vinden

Mijn plaats van troost

Mijn rustplaats

Een skelet dat verdrinkt in de toppen van je schaduw

Mijn geweten ontdaan en uitgehold

Verspreid deze umbrale luchten

Overtuig mijn geërfde demonen

Zodat ik 's nachts kan slapen

En ziek wachten

Door de donkerste winter

Mijn broze botten begraven in de plooien van je bed en ik wacht zes voet onder

Voor jou om thuis te komen

Om mijn naam OPNIEUW uit te spreken

Ik vond God vannacht in mijn slaap

Op een plek zo groot, een ruimte zo donker

Een leegte waar ik in zou kruipen

In de veronderstelling dat ik NOOIT wakker zou worden

En we spraken.

Oh, we hebben eindeloos gepraat.

Zalig van niets.

Zijn woorden waren oorverdovend.

Zijn woorden we zwijgen in strijd met mijn bekendheid.

Gewelddadig als mijn aard, en stil als mijn gedachte.

Zijn rillingen rimpelen door de naden van mijn anatomie.

Zijn woorden verbrijzelden mijn ribbenkast, vernietigend als mijn onderbewustzijn.

En ik keek hem een ​​greintje aan overtuiging in de ogen en zei dat NIET doen

WIL DOOD.

Met bevestiging verklaarde hij dat ik de dood vind in de donkerste hoeken van de...

grootste misschien.

En om mezelf te vinden, moet ik daar vertrouwen in hebben.

Breng me terug naar het lege huis

Waarin ik groeide

Waar ik met geesten zou praten

Een kruipruimte met een dak

En ik weet dat ik niet weet wie

De stem die aan de andere kant belt, heeft betrekking op:

Maar ik herinner me in mijn eenzaamheid

Jij was er ook

VADER

Waar is het licht heen gevlucht?

Een gebroken jongen geslagen en gekruisigd door de handen van je surrogaat

Met de overblijfselen van dit schip

Ik zal mijn minachting onderdompelen

Deze repressie is een geladen GUN

Ik heb de Flux naar de vitale delen gesneden

Ik ben de zoon van mijn vader